ΣΥΝΕΝΩΣΗ Η ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ !!!

Ενα προκλητικό και προσβλητικό  κείμενο για τους χιλιάδες δημότες των Δημων Κηρέως και Νηλέως  και μια απαντηση απο τον κ. Δημήτρη Χατζηλάμπρου.

ΕΝΩΣΗ ΛΙΜΝΙΩΝ ΕΥΒΟΙΑΣ
σωματειο αναγ. αποφ 12403/68
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ 10 –ΑΘΗΝΑ 104 33
ΑΦΜ 90300588 ΔΟΥ : ΙΑ΄ ΑΘΗΝΩΝ


ΑΘΗΝΑ : 18-1-2010
ΑΡΙΘ. ΠΡΩΤ : 195
Προς
Το Υπουργείο Εσωτερικών
Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής
Διακυβέρνησης.
ΕΝΤΑΥΘΑ
ΚΟΙΝ : Νομάρχη Εύβοιας
κ. Θ. Μπουραντά
Δήμαρχο Ελυμνίωνκ. Κ. ΜάρκοΚΕΔΚΕΤΕΔΚΕ


ΝΑΙ ΣΤΟΝ «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ»
ΑΛΛ’ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΔΗΜΩΝ

Η ΄Ενωση Λιμνίων Ευβοίας λαμβάνοντας υπ’όψη τα όσα ειπώθηκαν από το Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΙΤΑ) το 2008 με στόχο τον «ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΙΙ» αλλά και τα όσα ελέγχθησαν και λέγονται για τον «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» ζητά από τους αρμόδιους του Υπουργείου Εσωτερικών όπως, η επιλογή του Δήμου «Πυρήνα» βασίζεται και στα κάτωθι κριτήρια :
την Γεωγραφική θέση,την Ιστορική διαδρομή, την Πολιτιστική και Λαογραφική παράδοση τον Τουρισμό,
τις Δυνατότητες εξυπηρέτησης των Πολιτών.


Με βάση τα ανωτέρω κριτήρια, σας παρουσιάζουμε αμέσως και πολύ σύντομα το Δήμο Ελυμνίων Ευβοίας.


1.-Γεωγραφική θέση
Το Ελύμνιο (Λίμνη) βρίσκεται σε κλειστό όρμο στη Νότια ακτή της Νήσου Εύβοιας στο Βόρειο Ευβοϊκό κόλπο και σε μικρή απόσταση από το Κανδήλιο όρος (Μάκιστος).
΄Εχει δύο δυνατότητες επικοινωνίας. Η μία με τους υπάρχοντες δρόμους, νέους και παλαιούς που πολλές φορές κλείνουν από παγετό ή κατολισθήσεις και η δεύτερη με πλοίο όπως γινόταν παλαιότερα με τα πλοία της γραμμής.
Οι επισκέπτες θεωρούν την Λίμνη ως την ωραιότερη κωμόπολη της Βόρειας Εύβοιας όχι μόνο για τα όσα βλέπουν κι’ακούν αλλά κυρίως λόγω της μορφολογίας του εδάφους και του φυσικού της κάλλους.


2. Ιστορική Διαδρομή.
Το Ελύμνιο (Λίμνη) έγινε κατά τον πρώτο οικισμό της Εύβοιας στους Ομηρικούς χρόνους μαζί με τις πόλεις ΑΙΓΑΙ και ΟΡΟΒΙΑΙ που βρίσκονται εκατέρωθεν του Ελυμνίου σε μικρή απόσταση.
Επειδή κατά την μυθολογία στον υπάρχοντα ναό του Διός και της ΄Ηρας έγιναν και οι γάμοι τους το Ελύμνιον ονομάστηκε Νυμφικόν.
Τον 5ο -6ο μ.Χ το Ελύμνιον αρχίζει να ακμάζει διανύοντας μέχρι τον 9ο χ. αιώνα μια περίοδο ακμής, ευτυχίας, ησυχίας και προόδου.
Επί φραγκοκρατίας και τουρκοκρατίας το Ελύμνιον μετακινείται λίγο πιο πάνω από την παραλία στη θέση Καστριά (΄Υπερθεν Ελύμνιον) για να αποφύγουν τους πειρατές.
Σύμφωνα με το πρωτόκολλο των στατιστικών πινάκων του Οθωμανικού Κράτους το Ελύμνιο απαγορευόταν από τα μέσα του 16ου μ.Χ. αιώνα να γίνει τσιφλίκι. Με άλλα λόγια ήταν ένα ΚΕΦΑΛΟΧΩΡΙ δηλαδή ιδιοκτησία των κατοίκων.
Ετσι το παραλιακό Ελύμνιο ανασυγκροτήθηκε με την κάθοδο του «ύπερθεν Ελυμνίου», με την παρουσία της εικόνας της Θεομήτορος (πολυούχου), εμ την Επισκοπική ΄Εδρα, με την εδραίωση της Εμπορικής Ναυτιλίας, με την ίδρυση της μονής Οσίου Δαυίδ (Γέροντος) και με την ανίδρυση της πιο παλαιάς στην Εύβοια Μονής Γαλατάκη.
Το 1736 το Ελύμνιο τέθηκε υπό την προστασία του Μεγιστάνα Οθωμανού Ιμπραήμ Πασά αντί ετήσιας αντιμισθίας 600 γροσίων. Μετά τον θάνατο του συνέχισαν την προστασία οι γιοί του με την ίδια αντιμισθία. ΄Ετσι οι Ελύμνιοι ήταν ελεύθεροι και απαλλαγμένοι από τις τουρκικές πιέσεις και κατακτήσεις.
Το 1821 πρώτοι οι Ελύμνιοι ύψωσαν την επαναστατική σημαία και ασπάστηκαν τον ιερό υπέρ πίστεως και πατρίδας αγώνα.
Σε μικρό διάστημα η Εύβοια γέμισε από επαναστάτες με ΚΕΝΤΡΟ ΤΟ ΕΛΥΜΝΙΟ. Κι αυτό γιατί οι Ελύμνιοι όχι μόνο στήριξαν συστηματικά τον αγώνα αλλά και γιατί τον τροφοδοτούσαν συνεχώς με τρόφιμα και πολεμικό υλικό. Παράλληλα εξοπλίζοντας τα πλοία τους έφτιαξαν έναν ισχυρό πολεμικό στόλο παρόμοιο με εκείνον του Γαλαξιδίου.
Οι Ελύμνιοι έχοντας ανάγκη εμπειροπόλεμου και γενναίου κατά ξηράν αρχηγού συνήλθαν σε συμβούλιο, παρόντων και μερικών οπλαρχηγών και αποφάσισαν να καλέσουν τον συμπολίτη τους Αγγελή Γοβιό τον «Αετό της Εύβοιας» όπως τον αποκαλούσε ο Κριεζώτης. ΄Ετσι ο Αγγελής Γοβιός χρόνια οπλαρχηγός φίλος και συναγωνιστής του Οδυσσέα Ανδρούτσου στο Χάνι της Γραβιάς ανέλαβε πανηγυρικά ως αρχηγός της επανάστασης στην Εύβοια τον Ιούνιο του 1821.
Την άνοιξη του 1831 μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Τούρκους οι Ελύμνιοι παλινοστούν στον τόπο τους ονομάζοντας την ημέρα αυτή «Ημέρα Σωτηρίας». Η ημέρα αυτή γιορτάζεται επισήμως κάθε χρόνο την 5η Κυριακή των νηστειών.
Μέχρι το 1836 όπου το Ελύμνιον έγινε Δήμος Αιγέων (Ελυμνίων) οι Ελύμνιοι όχι μόνο είχαν εκλέξει Δημογεροντία αλλά και για την ασφάλεια των κατοίκων ορίζονταν πολιτοφύλακες από τις επιτροπές των ιδίων των κατοίκων.
Το 1838 διορίζεται στο Ελύμνιο από την τότε κυβέρνηση και ειρηνοδίκης που εκπλήρωνε και το έργο του συμβολαιογράφου. Παράλληλα αρχίζει εντατικά η ναυπήγηση πλοίων τόσο στο Ελύμνιο όσο και στην Σκιάθο και Σύρο δημιουργώντας τον συμμετοχικό εφοπλισμό. Μεταξύ των ετών 1860-1865 το Ελύμνιο είχε 2800 κατοίκους, ενώ το 1867 το Δημόσιο απέσπασε τα ιδιόκτητα δάση του Ελυμνίου χαρακτηρίζονται τα εθνικά. Κάτι που δεν έγινε ευτυχώς για τα κοιτάσματα λευκολίθου. Το 1870 οι Ελύμνιοι διέθεταν τα εξής σκάφη L15) σκούνες, (21) βρίκια, (11) γολέτες, (1) μπομπάρδα, (1) λόβερ.
Το 1888 λόγω της οικονομικής κρίσης καταποντίστηκε η ιστιοφόρος ναυτιλία του Ελυμνίου. Αυτό ήταν και η αιτία όχι μόνο να γίνει έντονη η εκμετάλλευση των δημοτικών κοιτασμάτων λευκολίθου αλλά και να στραφεί ο κόσμος στην καλλιέργεια της ελιάς για την αύξηση της παραγωγής του λαδιού. ΄Ετσι το 1903 ιδρύεται η Εταιρία Αγγλογκρίκ με έδρα το Ελύμνιο και 2000 περίπου εργατοϋπαλλήλους, Το 1913 η Ολλανδική εταιρεία Χόϊζερ με 500 περίπου εργατοϋπαλλήλους και τέλος η δημοτική εταιρία της ψιλής Ράχης με 300 περίπου εργατοϋπαλλήλουςΣτις εταιρίες αυτές λευκολίθου προστέθηκαν άλλες δύο διαφορετικές


α) η εταιρία Ριτσώνη για την παραγωγή νεφτιού και κολοφωνίου με «1000 περίπου εργατοϋπαλλήλους και β) η εταιρία χαρτοποιϊας ΕΡΜΗΣ» στις Ροβιές με 150 περίπου εργατοϋπαλλήλους. Πρέπει να αναφερθεί ότι τόσο ο λευκόλιθος όσο και τα άλλα προϊόντα μεταφέρονταν με πλοία στους περισσότερους λιμένες της Ευρώπης σχεδόν κάθε εβδομάδα.
Το 1910 ηλεκτροφωτίστηκε το Ελύμνιο η δεύτερη πόλη της Εύβοιας μετά τη Χαλκίδα.
Το Ελύμνιο (Λίμνη) από ναυτική κυρίως πόλη έγινε την περίοδο αυτή μια εργατούπολη με δυναμισμό στους οικονομικούς και κοινωνικούς αγώνες.
Οι αντιστασιακές οργανώσεις κατά την Μεταξική περίοδο διογκώθηκαν μετά το Αλβανικό ΄Επος βοηθούσης και της μορφολογίας του εδάφους της περιοχής.
Μετά την κατάρρευση του μετώπου έφθασε στην Εύβοια το εκστρατευτικό σώμα των Βρετανών, Αυστραλών, Νεοζηλανδών το οποίο με την βοήθεια της αντίστασης μεταφέρθηκε στον κόλπο Λιμνιώνα απ όπου τους παρέλαβε πλοίο για την Αίγυπτο.
Το περιστατικό αυτό ενεργοποίησε αφάνταστα το σύνολο του πληθυσμού του Ελυμνίου. ΄Ανδρες, Γυναίκες, Νεολαίοι, ξεκίνησαν έναν δυναμικό αγώνα κατά των Γερμανοιταλών με μεγάλες επιτυχίες.
Σαράντα νεολαίοι μάλιστα βγήκαν στο βουνό μαχόμενοι για την πατρίδα χωρίς καμία απολαβή των θυσιών τους.


Τρεις δε ελύμνιοι νεολαίοι είχαν παράνομο τυπογραφείο. Σκοπός του όλου αγώνα η σωτηρία της πατρίδας και του κόσμου από την πείνα. Οι απώλειες για το Ελύμνιο ήταν το 12% του πληθυσμού του.
Μετά τον πόλεμο η Νεοζηλανδική Κυβέρνηση έστειλε στο Δήμο Ελυμνίων Ειδικό Μετάλλιο αναγνώρισης της μεγάλης προσφοράς του για την σωτηρία του εκστρατευτικού της σώματος.
Στο Ελύμνιο (Λίμνη) υπάρχουν ένα Ηρώον για τους πεσόντες κατά τους διάφορους πολέμους, ενα Ηρώον της Αντίστασης και τέσσερις προτομές ηρώων Ελυμνίων.
α) του «Αετού της Εύβοιας» Αγγελή Γοβιού
β) της εκτελεσθείσης από τους Γερμανούς αντιστασιακής Λέλας Καραγιάννη
γ) του αντιστασιακού φοιτητή Ιατρικής Κώστας Καραγιώργη και
δ) του αντιστασιακού φοιτητή Κώστα Γαμβέτα.


3.-ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Το Ελύμνιο (Λίμνη) είναι γνωστό για τα διάφορα και θαυμάσια παραδοσιακά φαγητά του (όπως το «κισκέκ»)
Για τα τραγούδια στους γάμους (Γαμπρό –Νύφη)


Για το επιτραπέζιο τραγούδι και το του χορού (το Βντάνα)


Για την Καμάρα (τρία τραγούδια και ένας μεγαλοπρεπής χορός)


Για το θεσμό της αδελφοποίησης


Για το νανούρισμα της μητέρας


Για τα διάφορα πρωτότυπα παιχνίδια που συνοδεύονται από ανάλογους στίχους.


Για τις περίφημες ναυτικές φορεσιές των Ελυμνίων ανδρών και γυναικών


Για τους προλόγους των παραμυθιών


Για την γιορτή της Παναγιάς της Λιμνιάς στις 7 και 8 Σ/βρίου


Για την χειροτεχνία των δεσποινίδων και γυναικών.


Για την βάση του δωδεκάνδηλου του V ή των αρχών VI μ.Χ της παλαιοχριστιανικής Βασιλικής της σημερινής «Παναγίτσας»για την οποία έγινε μελέτη ανάδειξης του χώρου από το τμήμα της Εταιρείας Ευβοϊκών Σπουδών.


Για την διάλεκτο με τα εξής χαρακτηριστικά :


Την υπέρμετρη κατάχρηση συγκοπών των λέξεων, των κράσεων και των συνιζήσεων.
Την πλήρη αποκοπή και κατάργηση των καταλήξεων.
Την χρήση πολλών ναυτικών λέξεων.
Την αναστάτωση στη γραμματική της .
Για τις πέντε (5) σφραγίδες του Δήμου από την Δημογεροντία (πολύ πριν το 1833) μέχρι το 1912.’
Για τα παραδοσιακά νεοκλασικά κτίρια όπως
το κτίριο του ιδρύματος Μελά, το κτίριο του λαογραφικού Μουσείου, το κτίριο του Δημαρχείου, οι ναοί της Γέννησης της Θεοτόκου, του Αγ. Αθανασίου και της «Παναγίτσας» αλλά και πάρα πολλά ιδιόκτητα στην πόλη.
Για τα βιβλία που έχουν γραφεί για την ιστορία του.
Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΛΥΜΝΙΟΥ (ΛΙΜΝΗΣ) ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟΣ:Για τις πάσης φύσεως καρναβαλικές εκδηλώσεις.


Για τις ομιλίες και εκθέσεις.
Για τα ΕΛΥΜΝΙΑ έναν εκ των κορυφαίων θεσμών της Εύβοιας που οργανώνεται από το πολιτιστικό κέντρο του Δήμου Ελυμνίων συγκεντρώνοντας το εξαιρετικό ενδιαφέρον ντόπιων και ξένων επισκεπτών.
Καλύπτει τους τομείς της Ιστορίας, του πολιτισμού, της παράδοσης, της τέχνης, της μουσικής, του αθλητισμού κ.ά.Λήγουν στις 15 Αυγούστου στις 10 το βράδυ με την καθιερωμένη Ναυτική βραδιά από τον Ναυτικό Όμιλο του Ελυμνίου.
Το Φέστιβαλ αυτό έχει ζωντάνια, κύρος και κυρίως ποιότητα.
Για το Λαογραφικό Μουσείο.
Για το Ναυτικό Μουσείο.
Για το Μουσείο παραδοσιακών φορεσιών (250 ακέραιες Ελληνικές φορεσιές με τα κοσμήματά τους).
Για τον περίφημο Ναό της πολυούχου «Η Γέννησις της Θεοτόκου».
Για την εικόνα της Θεομήτορος που κρατάει τον Χριστό στην αριστερή της αγκάλη και κατά την παράδοση είναι μία από τις 72 εικόνες του Αποστόλου Λουκά.
Για την Μονή Γαλατάκη όπου ο Ναός του Αγ. Νικολάου. Είναι η παλαιότερη μονή της Εύβοιας και κατά την παράδοση ο Ναός κείται επί των θεμελίων του αρχαίου Ναού του Ποσειδώνα.
Για την Μονή του Οσίου Δαυϊδ (Γέροντας) που οικοδομήθηκε το 1550 μ.Χ.
Για το ασκητήριο του Οσίου Χριστοδούλου. Ήλθε από την Νήσο Πάτμο το 1096 και πέθανε στην Λίμνη το 1111 μ.Χ. Πάνω από την σκήτη υπάρχει στο όνομά του εξοχικός Ναός μεσ’τα πεύκα με ευρύτατο ορίζοντα και θέα το βουνό Παρνασσός.
Για τους καταρράκτες του Δρυμώνα. Σ»ένα χώρο με πεύκα και έλατα όπου η όλη διαμόρφωση έγινε λεπτομερειακά από το Δασαρχείο Λίμνης,. Προσφέρει τα πάντα.
Για τον οικολογικό εναλλακτικό τουρισμό. Επτά διαδρομές στα περιαστικά δάση της Λίμνης των (2,5-26 km) για συλλόγους πεζών, μηχανών και αυτοκινήτων.
Για το Concert Theatre στο ΚΟΧΥΛΙ.΄Οπου κάθε καλοκαίρι γίνεται το διεθνές φεστιβάλ «ΚΟΧΥΛΙΑ» από τον υπεύθυνο του χώρου και διάσημο πιανίστα Γιώργο Κων/νου.
Για τα δύο campings που διαθέτει. ΄Ένα στην Σπιάδα του Δήμου κι’ένα ιδιωτικό στις Ροβιές.
Για τα γήπεδα Μπάσκετ και ποδοσφαίρου.
Για την οργανωμένη, χωρίς εισιτήριο, πλάζ «ΚΟΧΥΛΙ».
Για την τεράστια παραλία από το Κανδήλιο όρος μέχρι τα όρια της Αιδηψού. Μια παραλία θαυμάσια όπου ο κάθε τουρίστας μπορεί να κάνει το μπάνιο του και να αναπαύεται για λίγο στα πεύκα που βρίσκονται κατά μήκος της ακτής.
Για τον τάφο του μεγάλου γνωστού έλληνα θεατρικού συγγραφέα Νίκου Τσιφόρου.
5.-Οι Δυνατότητες του Δήμου για την εξυπηρέτηση των Δημοτών του και όχι μόνο.
Ο Δήμος Ελυμνίων (Λίμνης) διαθέτει.
Κινηματοθέατρο για χειμώνα και καλοκαίρι


Πνευματικό Κέντρο


Βιβλιοθήκη


ΚΑΠΗ
Αλιευτικό καταφύγιο για τα επαγγελματικά και τουριστικά σκάφη.
Ναυτικό ΄Ομιλο αναγνωρισμένο. Τα παιδιά και οι νεολαίοι εκπαιδεύονται στα κανόε καγιάκ και στα ιστιοπλοϊκά σκάφη Laser και Optimist με μεγάλη επιτυχία.
Γηροκομείο «Ο Προφήτης Ηλίας»
Μικτή χορωδία
Χορευτικό το «ΛΥΜΝΙ» για μεγάλους και μικρά παιδιά
Πλήρες δίκτυο, ύδρευσης, αποχέτευσης και βιολογικού καθαρισμού
Χειροτεχνικό συνεταιρισμό
Τμήμα Γενικών Αρχείων του κράτους (ΓΑΚ)
Δύο τράπεζες (ΑΓΕΤ –ΕΤΕ), ΔΟΥ, ΙΚΑ, Δασαρχείο, πυροσβεστική, λιμεναρχείο, λιμενικό ταμείο, ΚΕΠΕ, βοήθεια στο σπίτι, τέσσερα φαρμακεία, οδοντιατρεία, εργαστήριο μικροβιολογικών εξετάσεων και διάφορους γιατρούς.
Τράπεζα αίματος του συλλόγου εθελοντών αιμοδοτών.
Ράδιο Λίμνη
Τουριστικό γραφείο.
Πρέπει να υπογραμμιστεί επίσης ότι επί είκοσι χρόνια από το 1930 μέχρι το 1950) όσοι τέλειωσαν το Δημοτικό Σχολείο στις περιφέρειες των σημερινών Δήμων (Ελυμνίων,Νηλέως και Κηρέως) έρχονταν στο Ελύμνιο (Λίμνη) για να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Στο Αστικό Σχολείο, στο Ημιγυνάσιο και στο εξατάξιο Γυμνάσιο.
Μετά απ’όσα αναφέρθηκαν ο Δήμος Ελυμνίων Ευβοίας, όχι μόνο είναι ένας ξεχωριστός Ιστορικός Δήμος αλλά μπορεί να αποτελέσει και ένα Δήμο «Πυρήνα» του «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» προκειμένου να παίξει καθοριστικό ρόλο τόσο στην περιοχή του όσο και σ’ολόκληρη τη χώρα. Με άλλα λόγια μπορεί να δώσει τη μάχη για μια ενιαία ορθολογική και ισόρροπη ανάπτυξη του τόπου που να σέβεται την ιστορία, τον πολιτισμό και το περιβάλλον.
Τελειώνοντας πρέπει να επισημάνουμε και το γεγονός ότι οι θεσμικοί φορείς του Δήμου Ελυμνίων συμφωνούν απόλυτα μαζί μας για τα συμφέροντα του Δήμου μας. Κάτι που θα εκφράσουν κι’οι ίδιοι δυναμικά και έγκαιρα.
 
 
AΠΑΝΤΗΣΗ.
Μια απάντηση στο γράμμα της «Ένωσης Λιμνίων»


Δηλαδή τώρα τι περιμένετε να κάνουν οι άλλοι δήμοι της περιοχής να
υποκλιθούν στο ιστορικό «μεγαλείο» της Λίμνης ή να βγάλουν και
αυτοί ανακοινώσεις με τα πάλαι πότε μεγαλεία τους .
Η αλήθεια είναι ότι η ιστορία των άλλων γειτονικών δεν είναι


υποδεέστερη από αυτή της Λίμνης . Και για να είμαστε ακριβείς


ιστορικά η Λίμνη δεν υπήρξε πότε κανενός είδους «πυρήνας» της


περιοχής. Πάντα ήταν μια κοινωνία με λίγη επιρροή και σχέσεις με την
υπόλοιπη περιοχή, παρά την επαναστατικότητα της και κάποια πρωτοπορία
σε μερικά θέματα. Γεωγραφικά, οι κανόνες της γεωμετρίας εναντίον της
 πάρα την όμορφη τοποθεσία της δεν είναι ο φυσικός «πυρήνας».
Πληθυσμιακά και όσο αφορά την έκταση της και την μορφολογία της πάλι
μειονεκτεί. Οικονομικά, δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια ιστορική στιγμή
που η Λίμνη ήταν ή είχε τους πόρους να γίνει οικονομικό κέντρο. Η
Τουριστική της βιομηχανία με το ζόρι δίνει δουλειά στους ντόπιους.
Πολιτιστικά, το ίδιο,. Όσους αναφέρεται μεγαλούργησαν εκτός Λίμνης,
εκτός και αν υπονοείται κάτι για το Λιμνιώτικο DNA.
Το κείμενο σας είναι λίγο προσβλητικό για εμάς που ζούμε στου όμορους
δήμους και οι παππούδες μας ναι έγιναν χωρίς να έχουν και άλλες
επιλογές κολλήγοι μετά την επανάσταση του 21 χάρη στην συμφωνία του
Λονδίνου. Και αυτοί οι μετέπειτα κολλήγοι ζούσαν σε «Καριέδες» (
όπως καλούσαν τα κεφαλοχώρια οι Τούρκοι τότε) και μάλιστα πληθυσμιακά
κατά πολύ μεγαλύτερους της Λίμνης αλλά και γι αυτούς δυστυχώς
ευφορότερους και ελκυστικότερους στους τσιφλικάδες .
Καλό θα είναι ο «Καλλικράτης» να γίνει λειτουργικός και δει το πολίτη
και τις πραγματικές ανάγκες του και να προωθήσει την πρόοδο όλης της
περιοχής και όχι να έρθει για να «επιβραβεύσει» ή να «αναγνωρίσει»
την λαμπρή ή λιγότερο λαμπρή ιστορία του ενός η του άλλου δήμου. Δεν
είναι ο σκοπός αυτός της μεταρρύθμισης. Η ιστορία και η παράδοση της
Λίμνης είναι λαμπρή και παρέμεινε λαμπρή σε μαύρες περιόδους της
Ιστορίας, δεν νομίζω ότι θα κινδυνεύει το μεγαλείο της ή η ανάπτυξη
της τώρα με το Καλλικράτη.
Ελπίζω να μην πάρει φωτιά το λάδι που ρίξατε με το γράμμα σας και να
μην ξεσπάσει μια διαμάχη για τον «υπερτερέστερο» δήμο της περιοχής
και για το ποιος έχει τα καλύτερα πατρογονικά δικαιώματα να γίνει
Καλλικρατικός «πυρήνας» .


Δημήτρης Χατζηλάμπρου
Εγγονός κολλήγου
Εκπαιδευτικός στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση
Δημοσθενους 121, Καλλιθέα 17672 Αθήνα
ΠΗΓΗ:voriaevia.blogspot.com