Ευαγγελία Κομματά-Υποψήφια δημοτική σύμβουλος

Αγαπητοί συνδημότες και συνδημότισσες,
Όπως έγινε γνωστό στον τύπο, αποφάσισα να είμαι υποψήφια σαν δημοτικός
σύμβουλος στην εκλογική περιφέρεια του Κηρέα.  Συμμετέχω  στο
ψηφοδέλτιο του κ. Περήφανου μετα την δημόσια δέσμευση του οτι θα
προωθήσει μια «ανάπτυξη που σέβεται την φύση και τον άνθρωπο».
Μια ήπια μορφή ανάπτυξης, που δεν θα στηρίζεται σε μονάδες υψηλής όχλησης
και που λέει όχι στην  ΒΙΠΕ στο Μαντούδι. Που θα στηρίζεται σε
Βιοτεχνικά Πάρκα (ΒΙΟΠΑ), μονάδες χαμηλής όχλησης, τον τουρισμό και
την αειφόρο αξιοποίηση των φυσικών πόρων μας και του πρωτογενούς τομέα
.
Για πολλούς ακόμη και αν δεν το παραδέχονται δημόσια το περιβάλλον
είναι δευτερεύον,  οποιαδήποτε προσπάθεια προστασίας του θεωρείται
εμπόδιο για την οικονομική ανάπτυξη.  Μια συχνή κριτική που δέχομαι
σαν ενεργό μέλος του τοπικού περιβαλλοντικού συλλόγου. Τώρα, που
αποφάσισα να συμμετέχω στη δημοτικές εκλογές  θεωρώ ότι είναι  σωστό
να μοιραστώ μαζί τις απόψεις μου για  αειφόρο  ανάπτυξη που σκοπεύω να
τις προωθήσω ενεργά αν με εκλέξετε.
Θεωρώ ότι η περιοχή έχει  ανάγκη από ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για
αειφόρο ανάπτυξη με καθαρούς στόχους, αντί να τρέχει πίσω από
τυχοδιώκτες  και να στηρίζεται σε  ασυντόνιστες «αναπτυξιακές»
ενέργειες  που θα φέρνουν γρήγορους  ρουσφέτο-ψήφους.  Αειφόρος είναι
η ανάπτυξη που μπορεί να είναι  βιώσιμη και να διατηρηθεί στο μακρινό
χρονικό ορίζοντα, όχι κάτι που απαλύνει βραχυπρόθεσμα κάποια
προβλήματα και που δημιουργεί χειρότερα για το μέλλον.   Αειφορία
σημαίνει  ορθολογική χρήση  και εκμετάλλευση των πόρων και σεβασμό της
φύσης.  Ένα παράδειγμα μη αειφόρου ανάπτυξης είναι οι Μπενίτσες στην
Κέρκυρα, που αφού γνώρισαν μια χρυσή περίοδο στο τουρισμό, οι κάτοικοι
έκτισαν όπου, όπως  και ότι  μπορούσαν χωρίς να σκέπτονται το αύριο, η
 περιοχή ασχήμυνε και οι τουρίστες έφυγαν.  Όπως αποδεικνύεται σήμερα
και ο  «Σκαλιστήρης « δεν ήταν μια  αειφόρος μορφή ανάπτυξης. Όχι μόνο
γιατί ο λευκόλιθος κάποια στιγμή  τελειώνει, ούτε για τον τρόπο που
έγινε η εκμετάλλευσης του και τις βαρβαρότητες εναντίον του
περιβάλλοντος αλλά γιατί  η εξάρτηση από μια επιχείρηση αποδείχτηκε
άκρως  επικίνδυνη.  Αναφέρω αυτά τα παραδείγματα , γιατί πολλοί,
παρορμητικά, με οδηγό την απελπισία και όχι την λογική σκέπτονται
τέτοιου είδους  ανάπτυξη.
Τα παλιά μοντέλα ανάπτυξης  θεωρούσαν , λανθασμένα όπως αποδείχτηκε
στην πράξη,  ότι η έμφαση στους φυσικούς και άλλους πόρους της
περιοχής, στις μεταφορές (οδικό δίκτυο, λιμάνια, σιδηρόδρομοι) και
στην εγγύτητα και προσβασιμότητα στις αγορές, από μόνα θα μπορούσαν να
φέρουν ανάπτυξη. Καλά και ευχεταία  είναι ο δρόμος και το λιμάνι και
άλλα τέτοια έργα, αλλά από μόνα τους δεν φτάνουν. Είναι η ποιότητα του
φυσικού και κοινωνικού περιβάλλοντος μιας περιοχής που καθορίζει την
ανάπτυξη.   Δεν είναι το πόσες  εταιρείες  θα έρθουν και πόσες θέσεις
εργασίας  θα δημιουργηθούν; Είναι τι μισθούς πληρώνουν και τι είδους
εργασία προσφέρουν. Ο κατώτατος μισθός και η ανειδίκευτη εργασία,
μπορεί να ανακουφίζουν προσωρινά  κάποιες ομάδες ανέργων, αλλά δεν
φέρνουν ανάπτυξη και πολλές φορές υποθηκεύουν το μέλλον μας. Αυτά
είναι τα μοντέλα ανάπτυξης  που εφαρμόζονται στο τρίτο κόσμο, στις
μακιλαδόρες του Μεξικό και στα σουετσοπς της  Ασίας.   Δεν νομίζω ότι
θέλουμε τέτοιου είδους τριτοκοσμικής «ανάπτυξης», ούτε ότι ζηλεύουμε
το επίπεδο ζωής αυτών των δυστυχισμένων, όσο απελπισμένοι και αν
νοιώθουμε ότι είμαστε.  Θα πρέπει να επικεντρωθούμε  σε καλύτερες
ποιοτικά δουλειές και καλυτέρους μισθούς, που συνεπάγονται καλύτερη
κατάρτιση και εκπαίδευση του ανθρώπινου δυναμικού (εκπαίδευση). Δεν
είναι αδύνατον.
Κάθε προσπάθεια οικονομικής ανάπτυξης  δεν θα πρέπει να κρίνεται
αποκλειστικά από τον αριθμό θέσεων εργασίας, αλλά να συνυπολογίζει την
ποιότητα της εργασίας, το μέγεθος των μισθών, την αειφορία της και τις
επιπτώσεις στην άξια της περιοχής.   Θα πρέπει δηλαδή να κοιτάξουμε
την συνολική αύξηση της οικονομικής αξίας όλων των πόρων (ανθρώπινων,
φυσικών και άλλων) όχι πρόσκαιρα  αλλά και στο μακρύτερο μέλλον.
Η  διαρροή κεφαλαίων και πόρων έξω από την περιοχή βλάπτουν σοβαρά
τις προοπτικές οικονομικής ανάπτυξης. Σκεφτείτε, ακόμη και τα «χρυσά
χρόνια» του Σκαλιστήρη, πόσοι από αυτούς που γνωρίζετε και που
παραπονιούνται σήμερα , δεν προτίμησαν να επενδύσουν τις οικονομίες
τους σε διαμερίσματα στην Αθήνα και στην Χαλκίδα, αντί να τις
επενδύσουν στην περιοχή. Σκεφτείτε, πόσοι από τους λαμπρούς νέους μας
που έφυγαν για σπουδές  επέστρεψαν πίσω όταν τελείωσαν;   Εξαιρέσεις.
Οι περισσότεροι  συνήθως προτιμούν να μένουν στην Αθήνα ή την
Θεσσαλονίκη ακόμη και αν δεν έχουν εργασία. Σπάνια ψάχνουν για τοπικές
ευκαιρίες απασχόλησης, η περιοχή  είναι απλώς  ένας τόπος διακοπών.
Γιατί η περιοχή μας, και δεν είναι η μόνη, αδυνατεί να συγκρατήσει το
σημαντικότερο ανθρώπινο κεφάλαιο για το μέλλον της;  Πολλοί οι λόγοι.
Ο μόνος τρόπος για να σταματήσει αυτή η  αιμορραγία κεφαλαίων και
ικανών ανθρώπων είναι η περιοχή  να γίνει πιο ελκυστική σαν τόπος
διαμονής και τόπος εργασίας.  Μόνο με την βελτίωση της ποιότητας ζωής
μπορεί  να αντιστραφεί αυτός ο φαύλος κύκλος.  Θα πρέπει να εργαστούμε
ειλικρινά  μαζί με τους νέους μας, τους σπουδαστές μας  και να δούμε
πως μπορούμε να τους κρατήσουμε, χωρίς να θυσιάζουμε τις προοπτικές
τους και το μέλλον τους.
Η  αναπτυξιακή πολιτική του νέου δήμου θα πρέπει να έχει σαν κύριο
στόχο την αύξηση της ελκυστικότητας της περιοχής,  όχι μόνο για τους
επενδυτές και τους τουρίστες αλλά και για τους ντόπιους. Αυτό μπορεί
να γίνει μόνο με  βελτίωση της ποιότητας ζωής σε τομείς που είναι
σημαντικοί για τους δημότες, τους νέους που φεύγουν για σπουδές ,
τους τουρίστες και τους επενδυτές.  Ο στόχος του σχεδίου  ανάπτυξης θα
πρέπει να είναι η αύξηση της ελκυστικότητας του δήμου σαν τόπου
διαμονής, τόπου εργασίας, τόπου διακοπών και τόπου επενδύσεων με
παράλληλη ενίσχυση μιας βιώσιμης αειφόρου οικονομίας , που θα μπορεί
να επιζήσει χωρίς τα σωληνάκια των επιδοτήσεων.
Κύριοι άξονες της αναπτυξιακής στρατηγικής θα πρέπει να είναι η
δημιουργία ευκαιριών για απασχόληση και  επενδύσεις , η  τόνωση της
τοπικής επιχειρηματικότητας και της αυτό-απασχόλησης και τη αναβάθμιση
των κοινωνικών, πολιτιστικών, ψυχαγωγικών και εμπορικών  στοιχείων της
περιοχής.
Κατανοώ ότι το χρέος του δήμου είναι ένα σημαντικό εμπόδιο για
οποιαδήποτε ανάπτυξη.  Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να
έχουμε κάποιους καθαρούς στόχους και σχεδιασμό.  Χωρίς να θέλω να
δημιουργήσω ψεύτικες προσδοκίες, ο λόγος που συμμετέχω σε αυτές τις
εκλογές είναι γιατί πιστεύω ότι υπάρχει κάποια ελπίδα. Μπορούμε να
αλλάξουμε κάποια πράγματα.  Και άλλες περιοχές ήταν υπερχρεωμένες αλλά
παρόλα αυτά στάθηκαν στα πόδια τους και  κατάφεραν να αναπτυχτούν. Θα
αναφερθώ στο πρόβλημα του δημοτικού χρέους και σε συγκεκριμένες
προτάσεις για το πως θα επιτευχθούν οι παραπάνω αναπτυξιακοί στόχοι σε
άλλο άρθρο μου.
 Η δημοκρατία  απαιτεί  πολιτική σαφήνεια των προθέσεων και σεβασμό
των ψηφοφόρων και αυτό επιδιώκω με την παράθεση των θέσεων μου. Σαν
υποψήφια περιμένω να  ακούσω τις  προτάσεις και  σας να εργαστούμε
μαζί για να τις υλοποιήσουμε. Θέλω να ξεκινήσουμε ένα συνεχή διάλογο
σχετικά με την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της περιοχής που δεν
θα τελειώσει μετά τις εκλογές.
Με σεβασμό
Ευαγγελία Κομματά
Υποψήφια δημοτική σύμβουλος
Τηλ. 6977904912
http://evaggeliakommata.blogspot.com/
evaggelia.kommata@gmail.com