Η Τρέλα της επιστροφής στην αγροτική οικονομία.

Τις τελευταίες ημέρες, όπου και εάν κοιτάξεις, ότι και εάν διαβάσεις, ότι και εάν ακούσεις, αφορά την επιστροφή του κόσμου στην αγροτική παραγωγή. Πολλοί επιχειρηματίες, αλλά και έμποροι, μισθωτοί και απλοί πολίτες, βλέπουν το μέλλον στον αγροτικό τομέα.

Είχαμε επισημάνει ότι η κρίση οδηγεί την Ελλάδα στην πρό-Βιομηχανική εποχή. Το οικονομικό μοντέλο της κατανάλωσης κατέρρευσε και αφού η χώρα δεν έχει βιομηχανική παραγωγή, η μόνη παραγωγή που απέμεινε είναι η αγροτική.

Τα πράγματα ακολουθούν μια φυσική εξέλιξη και πορεία, βασισμένη κυρίως στην απόγνωση του κόσμου, εξαιτίας της ανεργίας, αλλά και της μείωσης των εισοδημάτων.

Δυστυχώς όμως τα πράγματα, δεν είναι όπως φαίνονται και το αγροτικό σύστημα παραγωγής είναι διαλυμένο. Διαφεντεύεται από λόμπι και συμφέροντα, από κομματικές συμμορίες και ένα ιδιότυπο σύστημα εμπόρων και μεγαλό-συνεταιριστών.

Τα στοιχεία δείχνουν συρρίκνωση -0.8% το 2011, του αγροτικού τομέα, σε αξία παραγόμενων προϊόντων. Τα προβλήματα είναι πολλά και έχουν να κάνουν κυρίως, με τον πολυτεμαχισμό της γης, τον γηρασμένο πληθυσμό, την αδυναμία απορρόφησης νέων τεχνολογιών, το σύστημα εμπορίας, την αδυναμία απορρόφησης επιδοτήσεων, την διστακτικότητα στις επενδύσεις, την έλλειψη έρευνας, την έλλειψη κατεύθυνσης.

Όσοι επιχειρούν σήμερα στις αγροτικές επενδύσεις, κάνουν παιδαριώδη λάθη που δεν δικαιολογούνται από την Γεωτεχνική επιστήμη. Υπάρχει η άποψη ότι υπάρχει κάποια ''μαγική'' καλλιέργεια, που θα φέρει εισοδήματα σε κάποιον χωρίς να κάνει πολλά πολλά.

Το πρόβλημα πηγάζει φυσικά και από τα κίνητρα της επένδυσης, αλλά και από την έλλειψη σχεδιασμού και διαφανών κανόνων της αγοράς.

Ουσιαστικά σε αυτή την χώρα πρέπει να αποφασίσουμε αρχικά, εάν θέλουμε μια οικονομία όπου το κράτος θα δουλεύει για τους πολίτες ή οι πολίτες θα δουλεύουν για να συντηρούν το κράτος.

Συνοπτικά πρέπει να σας πω ότι στις χώρες του εξωτερικού τα προβλήματα αυτά έχουν λυθεί εδώ και δεκαετίες. Στις χώρες της ΕΕ, υπάρχει μια αρμονική σε πολλές περιπτώσεις ισορροπία, μεταξύ των υποχρεώσεων του κράτους και των ιδιωτών και οι υποχρεώσεις αυτές είναι σεβαστές και από τα δύο μέρη.

Έτσι οι κυβερνήσεις, σχεδιάζουν πολιτικές, προστατεύουν τα εγχώρια προϊόντα και δαπανούν στην αγροτική έρευνα ενώ αντίθετα οι επιχειρήσεις καταβάλλουν τους φόρους, επενδύουν στην αγροτική έρευνα της επιχείρησης και στην ουσία οδηγούν τις εξελίξεις.

Παραδείγματα πολλά. Πρότυπες χρηματιστηριακές αγορές αγροτικών προϊόντων, δημιουργία νέων μεθόδων και μηχανημάτων παραγωγής, έρευνα στην φυτοπροστασία, σε νέες ποικιλίες, νέα συστήματα πιστοποίησης κλπ.

Λυπάμαι πολύ, αυτό τον καιρό να συζητώ με ανθρώπους που θέλουν να επενδύσουν στην αγροτική παραγωγή και έχουν εξαπατηθεί. Ανθρώπους που διαβάζουν κάτι στο Ιντερνετ ή την εφημερίδα, αλλά δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει να παράξεις ένα οποιοδήποτε αγροτικό προϊόν. Όταν λοιπόν πλησιάζει κάποιοw έναν Γεωπόνο και του εξηγεί βήμα-βήμα τι πρέπει να κάνει, τότε βλέπεις τους ανθρώπους να σου λένε ''καλύτερα να ανοίξω μια καφετέρια ή ένα σουβλατζίδικό! '' (σημειωτέων η ενημέρωση σήμερα των πολιτών γίνεται από ψευτο-εμπόρους, δημοσιογράφους του δημοτικού και οικονομολόγους !)

Ναι σήμερα υπάρχει μια τρέλα με την αγροτική παραγωγή. Εάν όμως δείτε τις προοπτικές, αυτές είναι λίγες, αλλά υπάρχουν ! Πρέπει ο επενδυτής να συνειδητοποιήσει όλο το ''Ελληνικό σύστημα παραγωγής'' και να έχει επίγνωση, όλων των προβλημάτων και δυσκολιών.

Μία συμβουλή έχω να δώσω σε όσους διαβάζουν αυτές τις γραμμές. Ρωτήστε έναν Γεωπόνο πριν κάνετε οτιδήποτε ( δεν κάνω διαφήμιση του επαγγέλματος). Είναι απλό. Όπως σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν οι ειδικοί. Κάντε το αυτονόητο λοιπόν. Μην πέφτετε θύματα παραμυθάδων ή εμπόρων ελπίδας.

Με εκτίμηση

Κολιοπάνος Σωτήρης

Γεωπόνος ΑΠΘ Μ.Sc

Aπό το e-geoponoi.gr 7/6/2012