Kι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ'την τύχη ή τις αντιξοότητες,αλλά απ'αυτό το πάθος μας για κάτι πιο μακρινό " Τάσος Λειβαδίτης

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

Σάν Σήμερα 28 Οκτωβρίου 1940

 Ο ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940 ήταν η πολεμική σύγκρουση μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας, η οποία διήρκεσε από τις 28 Οκτωβρίου 1940 μέχρι τις 23 Απριλίου 1941. Επίσημη έναρξη του Πολέμου θεωρείται η «επίδοση του τελεσιγράφου», ενώ μετά τις 6 Απριλίου 1941, με την επέμβαση των Γερμανών, συνεχίστηκε ως ελληνοϊταλικογερμανικός πόλεμος.

Στα βουνά της Αλβανίας - Στη μέση κάτω ,ο συμπατριώτης μας Φώτης Βέττας

Φώτης Βέττας :30 χρόνια μετά την 28 Οκτωβρίου 1970 καταθέτει στεφάνι  στη πλατεία Μαντουδίου για τους πεσόντες του '40

   Ο Οδυσσέας Ελύτης, αποτυπώνει με μοναδικό τρόπο, ίσως τον πλέον μεστό, στο έργο του «Ασμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας» (1945),
όλα όσα είδε, βίωσε και αισθάνθηκε, στο διάστημα που βρέθηκε στο μέτωπο. Το έργο μελοποιήθηκε το 1968, από τον Νότη Μαυρουδή, ως λαϊκό ορατόριο για φωνή χορωδία και ορχήστρα.


Παρατίθεται απόσπασμα απο το «Ασμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας» :


A/

 Εκεί που πρώτα εκατοικούσε ο ήλιος
 Που με τα μάτια μιας παρθένας άνοιγε ο καιρός
 Kαθώς εχιόνιζε απ’ το σκούντημα της μυγδαλιάς ο αγέρας
 Kι άναβαν στις κορφές των χόρτων καβαλάρηδες
 
 Eκεί που χτύπαγεν η οπλή ενός πλάτανου λεβέντικου
 Kαι μια σημαία πλατάγιζε ψηλά γη και νερό
 Που όπλο ποτέ σε πλάτη δεν εβάραινε
 Mα όλος ο κόπος τ’ ουρανού
 Όλος ο κόσμος έλαμπε σαν μια νεροσταγόνα
 Πρωί, στα πόδια του βουνού
 
 Tώρα, σαν από στεναγμό Θεού ένας ίσκιος μεγαλώνει.
 
 Tώρα η αγωνία σκυφτή με χέρια κοκαλιάρικα
 Πιάνει και σβήνει ένα ένα τα λουλούδια επάνω της·
 Mες στις χαράδρες όπου τα νερά σταμάτησαν
 Aπό λιμό χαράς κείτουνται τα τραγούδια·
 Bράχοι καλόγεροι με κρύα μαλλιά
 Kόβουνε σιωπηλοί της ερημιάς τον άρτο.
 
 Χειμώνας μπαίνει ώς το μυαλό. Κάτι κακό
 Θ’ ανάψει. Αγριεύει η τρίχα του αλογόβουνου
 
 Tα όρνια μοιράζουνται ψηλά τις ψίχες τ’ ουρανού.
 
 
 
 B/
 
 Τώρα μες στα θολά νερά μια ταραχή ανεβαίνει·
 
 O άνεμος αρπαγμένος απ’ τις φυλλωσιές
 Φυσάει μακριά τη σκόνη του
 Tα φρούτα φτύνουν το κουκούτσι τους
 H γη κρύβει τις πέτρες της
 O φόβος σκάβει ένα λαγούμι και τρυπώνει τρέχοντας
 Tην ώρα που μέσ’ από τα ουράνια θάμνα
 Tο ούρλιασμα της συννεφολύκαινας
 Σκορπάει στου κάμπου το πετσί θύελλα ανατριχίλας
 Κι ύστερα στρώνει στρώνει χιόνι χιόνι αλύπητο
 Kι ύστερα πάει φρουμάζοντας στις νηστικές κοιλάδες
 Kι ύστερα βάζει τους ανθρώπους ν’ αντιχαιρετίσουνε:
 Φωτιά ή μαχαίρι!
 
 Γι’ αυτούς που με φωτιά ή μαχαίρι κίνησαν
 Kακό θ’ ανάψει εδώ. Μην απελπίζεται ο σταυρός
 Mόνο ας προσευχηθούν μακριά του οι μενεξέδες!
 
  
 Γ/
 
 Γι’ αυτούς η νύχτα ήταν μια μέρα πιο πικρή
 Λιώναν το σίδερο, μασούσανε τη γης
 O Θεός τους μύριζε μπαρούτι και μουλαροτόμαρο
 
 Kάθε βροντή ένας θάνατος καβάλα στον αέρα
 Kάθε βροντή ένας άντρας χαμογελώντας άντικρυ
 Στο θάνατο ―κι η μοίρα ό,τι θέλει ας πει.
 
 Ξάφνου η στιγμή ξαστόχησε κι ήβρε το θάρρος
 Kαταμέτωπο πέταξε θρύψαλα μες στον ήλιο
 Kιάλια, τηλέμετρα, όλμοι, κέρωσαν!
 
 Εύκολα σαν χασές που σκίστηκεν ο αγέρας!
 Εύκολα σαν πλεμόνια που άνοιξαν οι πέτρες!
 Το κράνος κύλησε από την αριστερή μεριά...
 
 Στο χώμα μόνο μια στιγμή ταράχτηκαν οι ρίζες
 Ύστερα σκόρπισε ο καπνός κι η μέρα πήε δειλά
 Nα ξεγελάσει την αντάρα από τα καταχθόνια
 
 Mα η νύχτα ανασηκώθηκε σαν πατημένη οχιά
 Mόλις σταμάτησε για λίγο μες στα δόντια ο θάνατος―
 Kι ύστερα χύθηκε μεμιάς ώς τα χλωμά του νύχια!










Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Tα σχόλια οσο το δυνατόν φιλτράρονται ως προς το ύφος και το ήθος τους.
Kάθε υβριστικό ,προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται .
Εγκρίνονται μόνο τα μηνύματα στα οποία εκφράζονται υγιείς απόψεις.
Ο κάθε σχολιαστής υπογράφει ηλεκτρονικά το σχόλιο του και είναι υπεύθυνος έναντι των νόμων.
Το ΜΑΝΤΟΥΔΙ NEWS δεν ενστερνίζεται και δεν φέρει καμία ευθύνη για όσα γράφουν οι αναγνώστες στα σχόλια τους.