Κυρίες και κύριοι, συγγνώμη!

Απο:Βασίλης Μακρής

Στην επούλωση των αμυχών που άφησε ένα χρονικό...            Πριν λίγες μέρες ήταν η μέρα κατά του ρατσισμού (21 Μαρτίου). Μία μικρή αφορμή για να επαναλάβουμε ότι καταδικάζουμε
ανοιχτά και κατηγορηματικά οποιαδήποτε έκφραση ρατσισμού, μισαλλοδοξίας, ξενοφοβίας και διακρίσεων, από όπου και αν προέρχεται, όποιον και αν στοχεύει.Σήμερα τιμούμε και γιορτάζουμε τον ξεσηκωμό των υποδούλων Ελλήνων κατά του Τούρκου δυνάστη για αυτοδιάθεση και ελευθερία.

Πριν λίγους μήνες ( κοντά στις 28 Οκτωβρίου), μία φωτογραφία αποτέλεσε τη θρυαλλίδα για να πυροδοτήσει έναν κυκεώνα βαρύγδουπων εκφράσεων, εθνικιστικών κορώνων, φασίζουσων πεποιθήσεων, αναθεμάτων και κυνίκων προσβολών.

Σε αυτή απεικονίζονται δύο άντρες να φιλιούνται κάτω από την ελληνική σημαία.

Για την ιστορία: ο ένας είναι αστυνομικός και ο άλλος μετανάστης.

Ώπα, Ώπα τι θες να πεις; Δύο άντρες να φιλιούνται; Ο ένας αστυνομικός; Και ο άλλος μετανάστης; Πες το δέχομαι όσο ανώμαλο και αν είναι, σπίτι δεν έχουν; Πρέπει να το κάνουν έξω; Και μάλιστα κάτω από την ελληνική σημασία;

Αναρωτιέται από μέσα του ο κάθε μικροαστός...

Και έπειτα σηκώνεται από τον καναπέ, βγαίνει στα μεγάφωνα, πιάνει έντρομος το πληκτρολόγιο για να γράψει για προσβολή της πατρίδας και της θρησκείας του, να διοχετεύσει την παράνοια του και να μοιράσει άπλετα το μίσος σε όλες τις εκφάνσεις του. Συγχρόνως ξεχνάει ότι το εθνικό σύμβολο που τόσο υπερασπίζεται και χρησιμοποιεί ως ανάχωμα για να κρύψει τις ρατσιστικές και εθνικιστικές του απόψεις, σηματοδοτεί την ελευθερία.

Ένα φιλί είναι η κοινωνική και βιολογική εκδήλωση αγάπης κάποιου προς κάποιον άλλον. Έναν φίλο του, την οικογένεια του, τον σύντροφό του. Όπως φαίνεται, μία κατηγορία ανθρώπων, ακόμη και για την πιο απλή, καθημερινή έκφραση αγάπης, καταδιώκεται.

Δεν σε πείραξε μόνο ότι έγινε κάτω από την ελληνική σημαία, σε πείραξε ότι έγινε από δύο άτομα του ίδιου φύλου, σε πείραξε που ο ένας ήταν αστυνομικός και ο άλλος μετανάστης. Κάθε εκδήλωση μίσους βγήκε στο προσκήνιο και άνοιξες την αυλαία της μισαλλοδοξικής και ρατσιστικής παράστασης σου. Μίας παράστασης με φανατικούς θεατές και ένα καλά σκηνοθετημένο έργο.

Βρήκες ως έρεισμα τη σημαία, αλλά σου ξανά λέω δεν σε πείραξε μόνο αυτό. Αυτή ήταν η αφορμή. Ποτέ δεν θα αντιδρούσες έτσι και δεν θα μιλούσες για βανδαλισμό και προσβολή αν ένα ετεροφυλόφιλο ζευγάρι ( ίσως όχι αν θα ήταν μεταναστών) φιλιόταν κάτω από την ελληνική σημαία. Δεν το κάνεις σε καθημερινή βάση. Ελληνικές σημαίες μπορεί να υπάρχουν παντού, σε εκκλησίες, σε παρελάσεις και εθνικές επετείους, σε μνημεία και μουσεία.

Εσύ ποτέ δεν έχεις εκδηλώσει στους χώρους αυτούς την αγάπη σου;

Όπως είναι φανερό κάποιοι άνθρωποι μόνο και μόνο εξαιτίας της ερωτικής τους προτίμησης ή της εθνικότητας τους μετατρέπονται σε εξιλαστήρια θύματα στη μήνιν μίας αβυσυσσαλέας προσπάθειας κατακερματισμού έκφρασης της ελευθερίας τους. Μίας ελευθερίας που πρέπει να παρέχεται σε όλους, χωρίς διακρίσεις, χωρίς προστριβές και παραινέσεις.

Αυτό το περιστατικό είναι μία μικρή πληγή σε ένα τραύμα χρόνιο και επίπονο.

Περιλαμβάνει άλλοτε μεγαλύτερες και άλλοτε μικρότερες πληγές από ανθρώπους που μίλησαν ανοιχτά για την ερωτική τους προτίμηση και την εκδήλωσαν στον κοινωνικό τους βίο. Απότοκο της έκφρασης αυτής στην πλειονότητα τους ήταν τα κατακριτέα βλέμματα, τα γιουχαρίσματα και οι ύβρεις, η απόρριψη των γονέων τους, η απώλεια ή η μη εύρεση εργασίας, οι ακραίοι ξυλοδαρμοί, σε ορισμένα περιστατικά ακόμη και ο θάνατος.

Κάποιοι άλλοι, ακολουθούν το μονοπάτι της σιωπής, φοβούνται λόγω των παραπάνω να εκδηλώσουν την αγάπη τους και κλείνονται στον εαυτό τους, κρύβονται μέσα στην ντουλάπα.

Τι είναι πιο βάναυσο άραγε, να φοβάσαι να μιλήσεις για σένα ή να τρέμεις να κυκλοφορήσεις στον δρόμο για ένα από τα ομορφότερα συναισθήματα στον κόσμο;

Σήμερα, τόσο στο εξωτερικό όσο και στη χώρα μας , όλο και περισσότερο το αυτονόητο έρχεται ένα βήμα πιο κοντά, τα ακραία περιστατικά τείνουν να ελαττωθούν και να εγκλωβιστούν σε μικρότερες εκφράσεις βίας.Ο αγώνας για την πλήρη απόκτηση ίσων δικαιωμάτων στην αγάπη για κάθε άνθρωπο και για την εξάλειψη ή την μείωση των φαινομένων βίας είναι διαρκής και αδιαπραγμάτευτος. Ως νέα γενεά, η οποία έχει αρχίσει ήδη να παίρνει το μέλλον στα χέρια της και να το διαμορφώνει, είναι επιβλητικό να θέσουμε στο επίκεντρο προσοχής μας τον άνθρωπο, ανεξαρτήτως φύλου, εθνικότητας, θρησκείας , σεξουαλικής προτίμησης.

Το χρονικό αυτό είνα τυχαίο, σε καθημερινή βάση τέτοια περιστατικά βίας, προς ποικίλες ομάδες ανθρώπων βγαίνουν στο προσκήνιο.

Την 28η Οκτωβρίου μίλησα για την αγάπη προς τον άνθρωπο μίας άλλης εθνικότητας, που έχει άλλο χρώμα, θρησκεία, ενδυμασία, ήθη και έθιμα. Το ύφος μπορεί να ήταν το ίδιο αιχμηρό και καυστικό όπως με το σημερινό, δεν υπήρχε λόγος να το μετρίασω και να εξωραΐσω την πραγματικότητα για αυτούς που δηλητηριάζουν την κοινωνία με βαρβαρότητα και λοιδορισμούς.

Κυρίες και κύριοι, συγγνώμη.