Το ζήτημα της χρήσης μάσκας στα σχολεία, αλλά και γενικότερα, διαρκούσης της πανδημίας έχει για έναν περίεργο λόγο αναχθεί ως μείζον από την ελληνική κοινωνία.
Βασικός λόγος γι αυτή την πραγματικότητα είναι ο χειρισμός αφενός και οι παλινωδίες της κυβέρνησης στην πρώτη και τη δεύτερη φάση της έξαρσης του ιολογικού φαινομένου και αφετέρου η έτσι κι αλλιώς έντονη δυσπιστία που υπάρχει απέναντι στις κυβερνητικές προσταγές.
Καταρχάς ας ξεκινήσουμε με τα επιστημονικά και κοινής λογικής δεδομένα. Υπάρχει εδώ και σχεδόν ένα χρόνο η εξάπλωση ενός νέου ιού που εξελίχθηκε σε πανδημία.
Πανδημίες υπήρξαν και στο παρελθόν φυσικά χωρίς να υπάρχει το 5G, ο Μπιλ Γκέιτς ή ο Σόρος. Γενικότερα οι ιοί αντιμετωπίζονται με τεχνητό τρόπο, με τη χρήση εμβολίων τα οποία είναι συνήθως βακτήρια. Τα εμβόλια προκαλούν κάποιες παρενέργειες, στην πλειονότητα τους ασήμαντες. Η επιστημονική κοινότητα στην πλειονότητα της δεν λειτουργεί ανεξάρτητα από την οικονομική εξουσία του πλανήτη, ωστόσο σε γενικές γραμμές η έρευνα της κινείται στα πλαίσια του ορθολογισμού και της αλήθειας.
Η παρασκευή ενός παντελώς αμφιβόλου εμβολίου θα προκαλούσε μεγαλύτερη κρίση από τη σημερινή, γεγονός που δε συμφέρει πρωτίστως την ίδια την πλανητική οικονομική εξουσία. Η χρήση μάσκας ως ένα βαθμό περιορίζει τη μετάδοση του ιού, συνεπικουρούμενη φυσικά από δομικά μέτρα προφύλαξης σε μέρη συνωστισμού όπως οι χώροι εργασίας, τα σχολεία και τα ΜΜΜ.
Θα πρέπει να αποφασίσουμε αν θέλουμε να θεωρούμε τους Ιάπωνες ηλίθιους που χρησιμοποιούν κάθε χειμώνα μάσκες ή να θεωρούμε τη χρήση της ως ένα δευτερεύον εργαλείο προφύλαξης και να απαιτήσουμε τα πιο σημαντικά από το κράτος όπως τον υπερδιπλασιασμό των ΜΕΘ.
Το debate γύρω από τη χρήση μάσκας ειδικά στα σχολεία και πρωτίστως για παιδάκια του νηπιαγωγείου και του δημοτικού δεν είναι σαφώς ζήτημα άνευ αξίας.
Πρόκειται για ένα μέτρο που μακροπρόθεσμα θα φέρει μεγάλες αλλαγές στην ψυχοσύνθεση των παιδιών. Κι επειδή ακριβώς πρόκειται για ενα μέτρο κρατικής επιβολής, εκεί βρίσκεται και η αφετηρία του προβλήματος. Στα μικρά παιδιά δημιουργείται ένα τεράστιο άγχος αποκοινωνικοποίησης, αλλά κι εξίσου μία ενοχή μήπως αρρωστήσουν. Είναι σαφώς εγκληματική η απόφαση να μην απομειωθεί ο όγκος των μαθητών ανά τάξη στο βωμό της διατήρησης των δημοσιονομικών μεγεθών.
Αυτό ακριβώς θα πρέπει να γίνει και η άμεση απαίτηση γονέων, καθηγητών, δασκάλων και μαθητών ετούτη την περίοδο και όχι κατά προτεραιότητα η χρήση της μάσκας που αποπροσανατολίζει το πρόβλημα.
Οι πανδημίες είναι μία μορφή κρίσης μέσα στις κοινωνίες. Μέσα στις κρίσεις απαιτούνται έκτακτες συμπεριφορές που αλλάζουν βασικές συνήθειες όλων μας. Ή θα πρέπει να οργανωθούμε συλλογικά και να απαιτήσουμε τις συστημικές αλλαγές που θα προφυλάσσουν την κοινωνία, όπως χρηματοδότηση παιδείας και υγείας, ή θα κάνουμε "αντίσταση" χωρίς μάσκες με προφανή την εξέλιξη της επιδημίας και των θανάτων πολιτών μέχρι να αναγκαστεί το κράτος να λάβει μέτρα.
Ο πρώτος τρόπος κατατείνει παραδοσιακά σε ένα αγωνιστικό μοντέλο ανάπτυξης των κοινωνικών κινημάτων με προοδευτικό ελευθεριακό πρόσημο και αφήνει πολλά περιθώρια για ευρύτερες διεκδικήσεις ή και κάτι παραπάνω που είναι και το ζητούμενο. Ο δεύτερος τρόπος είναι κατά τη γνώμη μου ανεύθυνος κοινωνικά και αφήνει άπλετο χώρο στην ακροδεξιά να ξεδιπλώνει όλη την μισαλλοδοξία της.
Σωστά έχει ειπωθεί ότι η μάσκα είναι το άλλοθι για το πέρασμα από την κρατική ευθύνη παροχής υγείας στο λαό στην ατομική ευθύνη του καθένα μας. Με τον ρυθμό των καθημερινών κρουσμάτων οι κενές κλίνες των ΜΕΘ θα συμπληρωθούν από ασθενείς σε λίγες μόνο μέρες.
Είναι επίσης κάτι παραπάνω από βεβαιότητα ότι θα εφαρμοστεί ξανά μία μορφή lockdown, ίσως όχι όπως η πρώτη, αλλά σίγουρα περιοριστική όσον αφορά τις συγκεντρώσεις ανθρώπων σε δημόσιους χώρους. Γενικευμένο κλείσιμο μαγαζιών δε θα υπάρξει.
Η δεύτερη καραντίνα θα είναι μία καθαρά "πολιτική καραντίνα" και όχι φυσικά μία αγορά χρόνου για να ετοιμαστεί το κράτος. Πέρα από τον μικρόκοσμο των διαφόρων απόψεων περί βιοπολιτικής επιβολής ελέγχου κτλ, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το κυβερνών κόμμα για το μόνο που νοιάζεται είναι να εξασφαλίσει μια δεύτερη κυβερνητική θητεία.
Για το λόγο αυτό πρέπει να κρατήσει κοντά του εκείνο το κομμάτι που είναι σήμερα απογοητευμένο από τις διαβουλεύσεις με την Τουρκία, την αποδοχή του ονόματος της βόρειας Μακεδονίας και φυσικά τα περιοριστικά μέτρα για την πανδημία.
Για να το πετύχει αυτό θα πρέπει να δημιουργήσει ένα αντισταθμιστικό πεδίο όπου ο ρατσισμός απέναντι στους μετανάστες θα είναι ανοιχτά θεσμική πολιτική και η καταστολή απέναντι στους αντιστεκόμενους και τη νεολαία ακόμη πιο ακραία.
Σ αυτή τη δεύτερη φάση δυστυχώς πολλοί συνάνθρωποί μας θα χαθούν λόγο της κυνικότητας του κράτους, του ίδιου του ταξικού πολέμου.
Θα μας ζητήσουν να μένουμε μέσα, να μη συναναστρεφόμαστε άλλους στον ελεύθερό μας χρονο, να φυλακίσουμε τα παιδιά μας, να πάψουμε ν αγωνιζόμαστε για το δίκαιο.
Το θέμα δεν είναι η μάσκα.
Το θέμα είναι ο ίδιος ο ταξικός πόλεμος. Γιατί η διαχείριση της πανδημίας είναι εκ προοιμίου ταξική υπόθεση.
Άλλωστε να μην ξεχνάμε ότι οι καλύτεροι αγώνες είναι αυτοί που δόθηκαν από ανθρώπους που φορούσαν μάσκες.
Κώστας Γουρνάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια οσο το δυνατόν φιλτράρονται ως προς το ύφος και το ήθος τους.
Kάθε υβριστικό ,προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται .
Εγκρίνονται μόνο τα μηνύματα στα οποία εκφράζονται υγιείς απόψεις.
Ο κάθε σχολιαστής υπογράφει ηλεκτρονικά το σχόλιο του και είναι υπεύθυνος έναντι των νόμων.
Το ΜΑΝΤΟΥΔΙ NEWS δεν ενστερνίζεται και δεν φέρει καμία ευθύνη για όσα γράφουν οι αναγνώστες στα σχόλια τους.