Έ ρ γ α Α σ ε β ε ί α ς

 

 

 

 

 Πρώτη φορά επισκέφτηκα τήν περιοχή Μαντουδίου Εύβοιας τό 1979.

Έκτοτε, σχεδόν τόν μισό χρόνο διαβιώ στό Προκόπι, όπου βρίσκεται καί τό Καλλιτεχνικό μου Εργαστήριο.

Γιά νά φτάσει κάποιος στό τέλος τού κειμένου, πρέπει νά αναφέρω μερικά στοιχεία. Όχι μέ σκοπό νά αυτοπαρουσιαστώ, αλλά γιά νά δηλώσω ευθαρσώς πώς τό θέμα πού πραγματεύομαι θά τό προσεγγίσω από τήν πλευρά τής ειδικότητάς μου.

▪▪▪▪▪▪▪▪▪

Σπούδασα Ζωγραφική στήν Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας.

Επίσης•  Ιστορία τής Τέχνης, Ιστορία τής Αρχιτεκτονικής, Βυζαντινή Νωπογραφία, Διακόσμηση Εσωτερικών χώρων, Ψηφιδωτό, Γλυπτική, Κεραμεική.

Παράλληλα μέ τήν πορεία μου στόν Εικαστικό (Καλλιτεχνικό) χώρο, έχω συγγράψει δύο Σχολικά Βιβλία Τέχνης καί έχω εκδόσει πέντε Ποιητικές Συλλογές.

▪▪▪▪▪▪▪▪▪

Ένα από αυτά πού μέ εντυπωσίασαν σ' αυτόν τόν τόπο, ήταν τά γοητευτικά εξωκλήσια, τά κοινωνικά πανηγύρια τους καί η ευσέβεια τών ανθρώπων.

Ειδικά η Αρχιτεκτονική τών ναΐσκων, έλαμπε από τήν απλότητά της, τήν λιτότητά της, τήν μετρική Αναλογία της. Τό ίδιο συνέβαινε καί μέ τήν επιλογή τών χρωμάτων. Λευκό, Ώχρα, Κεραμιδί, εκείνα δηλαδή πού χρησιμοποιούνται στόν Ελλαδικό χώρο απ' τό χάραμα τού Πολιτισμού μας.

☆

Οι παλαιοί τεχνίτες, δέν είχαν ανάγκη από σπουδές ή ειδικές γνώσεις. Χτίστες, ξυλογλύπτες, μαραγκοί, αγιογράφοι, είχαν δύο μεγάλα χαρίσματα.

•Πρώτον: Τόν σεβασμό στήν Παράδοση

•Δεύτερον: Τό ενστικτώδες "ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ" τής Αρχαίας Φιλοσοφίας.

Καμιά έπαρση, καμιά επίδειξη, κανένας επιτηδευμένος αυτοσχεδιασμός. 

Η λεγόμενη λαϊκή Αρχιτεκτονική, συντονιζόταν καί "συνομιλούσε" μέ τήν Ορθόδοξη Ναοδομία. Κλήρος καί Ποίμνιο, Μάστορες καί Λαός ζημώνονταν μαζί καί "διάβαζαν" μέ τόν ίδιο τρόπο τήν Αισθητική καί τήν Λειτουργικότητα τών κτηρίων.

☆

Τά τελευταία χρόνια, έχω παρακολουθήσει μέ πόνο Ψυχής "βίαιες" αλλαγές πού έχουν επέλθει σέ αυτά τά μικρά αριστουργήματα. Από τήν κοπή τών γιγαντιαίων κυπαρισσιών στόν περίβολο τού Ι. Ν. Αγίων Κωνσταντίνου καί Ελένης στό Προκόπι (καί τήν αντικατάστασή τους από ένα "δυσαρμονικό" καμπαναριό)• έως τήν αντιαισθητική αλλοίωση τής "εικόνας" τών ίδιων τών Ιερών Ναών.

Προσχήματα πολλά. Άλλοτε λόγω (ανύπαρκτης) επικινδυνότητας, άλλοτε ένεκα ανανέωσης καί παραγωγής έργου κι άλλοτε γιά προσφορά εργασίας στούς ντόπιους επαγγελματίες.

☆

Όμως, αυτά τά ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΕΡΓΑ ανήκουν στόν λαό τού τόπου καί τήν Ιστορία του.

Νομικά μπορεί νά δικαιούνται οι Σεβασμιώτατοι Επίσκοποι, οι Σεβαστοί Ιερείς καί τά Εκκλησιαστικά Συμβούλια νά κάνουν παρεμβάσεις. Ηθικά δέν δικαιούνται.

Είναι άλλο τό Πνευματικό Έργο καί άλλο η Αισθητική γνώση. Η σοφία δέν είναι εργαλείο γενικής χρήσεως. Έχει κι εκείνη τομείς.

Ο Παρθενώνας δέν δημιουργήθηκε από τόν σπουδαίο πολιτικό Περικλή ή τήν έμπειρη ιερατική κάστα τής θεάς Αθηνάς, αλλά από τόν Γλύπτη Φειδία καί τούς Αρχιτέκτονες Ικτίνο καί Καλλικράτη. Ο δέ Ναός τής τού Θεού Σοφίας (Αγιασοφιά), εκτίσθη ΕΠΙ Ιουστινιανού μέν, αλλά ΑΠΟ τούς Ανθέμιο καί Ισίδωρο δέ.

Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΔΙΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΟΝΕΣ!

☆

Έχω δεί δεκάδες φωτογραφίες (πολύ παλιές μέχρι πρόσφατες) από τήν πλατεία τού Μαντουδίου. Παντού ΔΕΣΠΟΖΕΙ τό εκκλησάκι ΚΟΣΜΗΜΑ τής Αγίας Τριάδος. Γιά τήν ιστορία του γνωρίζουν περισσότερα οι κάτοικοι τού Μαντουδίου κι έχουν μιλήσει γι αυτήν. Φαντάζομαι όμως, πώς γενιές καί γενιές ντόπιων πέρασαν τήν σεμνή πόρτα, εισήλθαν στόν απέριττο χώρο του κι άναψαν ευλαβικά τό κερί τους. 

Μακάριοι όσοι "Καθαρή τή καρδία" εκδήλωναν τήν θρησκευτική τους λατρεία.

☆

Εσχάτως παρατήρησα μέ έκπληξη, πώς "εκτελούνται έργα αναμόρφωσης" σέ αυτό τό ΔΑΚΤΥΛΙΚΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ τής κωμόπολης. Έργα πού προσβάλλουν τήν Εκκλησιαστική Παράδοση. Πού θίγουν  τήν Αρχιτεκτονική Αισθητική.  Πού περιφρονούν τούς Προππαπούδες καί τίς Προγιαγιάδες. Πού αλλοιώνουν τήν ταυτότητα ενός τόπου.

Καί -δυστυχώς- θέτουν τόν ρόλο καί τίς ενέργειες τής σύγχρονης Εκκλησίας υπό αμφισβήτηση.

☆

Είμαι σίγουρος πώς εκείνοι πού συνέλαβαν τήν ιδέα γιά τήν παρέμβαση, δέν πιστεύουν ό,τι προήλθε "εκ τού πονηρού". Καί είμαι βέβαιος επίσης, πώς η πρόθεσή τους δέν είχε σκοπό νά "βλάψει". 

Από τήν άλλη όμως, τί μελέτη έγινε γι αυτό; Ποιοί ειδικοί ερωτήθηκαν; Τί διαβουλεύσεις έγιναν;

Μπορεί νά επικροτείται η κίνηση από μιά μερίδα πιστών τής τοπικής ενορίας (πρό παντός από άγνοια), αλλά αυτό δέν δικαιολογεί τήν ζημιά πού επιτελείται. Αυτή θά φανεί αοράτως καί μυστηριακώς στόν Ψυχισμό ΟΛΩΝ. 

ΤΕΛΙΚΩΣ... ΤΟ ΠΛΗΓΜΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΙΟ!

Διότι άν χαθεί η Πνευματικότητα, χάνεται κι η ανάγκη μας γιά Θέωση.

Καί η Εκκλησία θά καταντήσει νά είναι, ένα στείρο κοσμικό κι οπαδικό δόγμα.

Η Ελληνοορθόδοξη Πίστη δέν βασίζεται σέ "υλικά επιτεύγματα", αλλά σέ "βιωματικά συναισθήματα". 

▪▪▪▪▪▪▪▪▪

Ζητώ συγγνώμη άν πίκρανα ή σκανδάλισα. Ίσως αρκετοί πού θά διαβάσουν τό κείμενο νά μειδιάσουν, σκεπτόμενοι πώς "άλλα είναι τά προβλήματα".

Τό "χτύπημα" όμως τής Παράδοσής μας, έχει επιπτώσεις καί στήν καθημερινότητά μας.

Εν τέλει εάν χρειάζεται νά γίνουν έργα, άς γίνουν καινούργια. 

Αυτό εδώ μοιάζει, σάν νά φοράμε σκαρπίνια καί ρεπούμπλικα στόν εύζωνα τού Άγνωστου Στρατιώτη.

☆

ΤΑ ΕΡΓΑ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΑΡΩΜΑ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ

ΚΙ ΟΧΙ ΟΣΜΕΣ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΗΣ ΑΠΕΡΙΣΚΕΨΙΑΣ.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΡΟΝΟΣ ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗΣ.

ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ ΑΣ ΦΩΤΙΣΕΙ  Π Α Ν Τ Α Σ!

 

Κινούμενος από: 

Αγάπη πρός τήν Ορθοδοξία 

Υποχρέωση πρός τήν Αισθητική 

Σεβασμό γιά τόν Τόπο

  

Χρίστος   Παπαδάκης

Ζωγράφος / Ποιητής

 

☆

[ Τό κείμενο κοινοποιείται

σέ Τοπικούς καί Αθηναϊκούς Πολιτιστικούς φορείς. ]

*Φωτογραφία: 《ΊΔΕ Ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ》

Αυτοπροσωπογραφία Χρίστου Παπαδάκη 

Σινική μελάνη σέ χαρτί