Χωριό Μουρτιάς ,6:40 το απόγευμα,λίγες μόλις μέρες μετά το καταστροφικό πέρασμα της πύρινης γλώσσας που κατάπιε δέντρα, σπίτια, οικοσυστήματα, ζώα, πτηνά, όνειρα, ελπίδες.
Έχουμε ξεκινήσει από το δημαρχείο με νερό, ψωμί και φρέσκο γάλα με την αδελφή μου εθελοντικά να πάμε σε χωριά που επλήγησαν,σε σπίτια συνανθρώπων μας που είχαν ανάγκη, ηλικιωμένων, ανήμπορων ή καταβεβλημένων από τη μάχη που έδωσαν μερόνυχτα μήπως και σωθεί κάτι...
Περνώντας μέσα από το -άλλοτε "πνιγμένο" από πράσινο- δάσος,ακόμα σιγοκαίει η φωτιά μέσα στα απομεινάρια των κορμών.Η μυρωδιά του καμένου τόσο έντονη που ακόμα κι αν δεν έβλεπες σίγουρα μπορούσες να καταλάβεις το μεγάλο κακό που είχε βρει τον τόπο μας.
Πήγαμε από πόρτα σε πόρτα γιατί κανέναν δεν είδαμε να κυκλοφορεί στους δρόμους .Ίσως γιατί η ταλαιπωρία δεν τους το επέτρεπε,ίσως γιατί δεν είχαν κουράγιο να αντικρίσουν ξανά και ξανά τόση καταστροφή .
Στο πρώτο σπίτι συναντήσαμε μια γιαγιούλα που πότιζε τον μικρό κήπο της σκυφτή, σκεπτική, μελαγχολική.Η φροντίδα της τόσο προσεγμένη και ευγενική προς τα φυτά της σαν να τα ευγνωμονούσε που έμειναν όρθια.Σαν να ευχαριστούσε το Θεό που δεν επέτρεψε σε αυτό το "τέρας" να της πάρει και το τελευταίο πράσινο που έμεινε για να το κοιτάζει από το παράθυρό της.
-Καλησπέρα.Θέλετε βοήθεια;;;
-Όχι παιδί μου , ευχαριστώ.Από πού έρχεστε;;
-Από το δημαρχείο Μαντουδίου , έχουμε νερό,ψωμί και φρέσκο παγωμένο γάλα για εσάς.Να σας αφήσω κάτι;;
-Λίγο ψωμάκι κόρη μου που έχω μέρες να φάω φρέσκο ψωμί...Νερό μου έφεραν
-Θέλετε λίγο παγωμένο γάλα;;
-Γάλα δεν θέλω παιδί μου, νηστεύω για την Παναγία μας .
Μένω να την κοιτώ,με θαυμασμό κυρίως.Μέσα σε όλο αυτό το χαμό,τη μαυρίλα,την απόγνωση, τίποτα δεν κλόνισε τα πιστεύω της ,τη νηστεία της,τον Θεό της .
-Είστε σίγουρη δεν θέλετε κάτι από εμάς;;Δεν μας κάνει κόπο.
-Όχι ευχαριστώ, είμαι καλά.Εσείς εθελόντριες ειστε;
-Ναι.
-Να έχετε την ευχή της Παναγίας μας.Σας ευχαριστούμε που ήρθατε.Σας ευχαριστούμε για όλα.
-Καλή δύναμη σε όλους.Να είστε καλά.
-Δεν βλέπετε τί κακό πάθαμε;; Έφυγα και μετά έγινε ΑΥΤΌ (δεν μπορούσε να βρει άλλη λέξη να περιγράψει ότι έγινε, έτσι κι αλλιώς ήταν εμφανές).Πού θα μείνουν τόσοι άνθρωποι;; Πού θα δουλέψουν τα παιδιά μας ...
Είχε δίκιο σε όλα.Τί μπορείς να πεις όμως;Ποιές λέξεις έχουν τη δύναμη να παρηγορήσουν τους ντόπιους μπροστά σε αυτή την τραγωδία που βρήκε την Εύβοια μας και το διαμάντι της .
-Ο Θεός να σας δίνει δύναμη και καλή Παναγιά , είπα γρήγορα και έφυγα βιαστικά για να μην τη συγκινήσω περισσότερο.
Συνεχίσαμε την πορεία μας συναντώντας κι άλλες παρόμοιες φιγούρες εκείνο το απόγευμα μέχρι που μας βρήκε το σούρουπο έχοντας μοιράσει και το τελευταίο νεράκι.Γυρίσαμε πίσω έχοντας στη φαρέτρα μας ανάμεικτα συναισθήματα.
Εκείνη την μέρα εμείς "πληρωθήκαμε" ως εθελόντριες με ... ΜΑΘΉΜΑΤΑ ΖΩΉΣ...που σίγουρα άλλαξαν δραστικά όλη την ύπαρξή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια οσο το δυνατόν φιλτράρονται ως προς το ύφος και το ήθος τους.
Kάθε υβριστικό ,προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται .
Εγκρίνονται μόνο τα μηνύματα στα οποία εκφράζονται υγιείς απόψεις.
Ο κάθε σχολιαστής υπογράφει ηλεκτρονικά το σχόλιο του και είναι υπεύθυνος έναντι των νόμων.
Το ΜΑΝΤΟΥΔΙ NEWS δεν ενστερνίζεται και δεν φέρει καμία ευθύνη για όσα γράφουν οι αναγνώστες στα σχόλια τους.