Ανακοίνωση του Προέδρου της Κοινότητας Μαντουδίου.

Τις τελευταίες ώρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook, αρκετοί συνδημότες μας, ξεχνώντας τα μεγάλα προβλήματα που αναπάντεχα σε πολλούς εμφανίστηκαν, έχουν επιδωθεί σε ένα ΑΔΙΚΟ - ΨΕΥΔΕΣ ανελέητο ξέσπασμα εναντίον των συμπολιτών μου.
Κύριοι........καταλαβαίνουμε την οργή σας, τον θυμό σας, την θλίψη σας.
'Όμως αυτές οι κακοήθειες για όλους εμάς τους κατοίκους του Μαντουδίου που από την πρώτη στιγμή και μέχρι τώρα μικροί μεγάλοι σταθήκαμε και θα σταθούμε δίπλα σας, δεν μας αρμόζουν.
Και θα σας εξηγήσω γιατί αν και έχω πει μέσα μου πώς με νωπές όλες αυτές τις εικόνες που εμείς βλέπαμε αλλά εσείς ζούσατε δεν θα έπρεπε να πω κάτι, αντιλαμβανόμενος τον πόνο σας
Μετά το τηλεφώνημα που δέχτηκα τόσο από Αντ/ρχη Εύβοιας κ. Κελαιδίτη Γεώργιο όσο και από τον Δήμαρχο κ. Τσαπουρνιώτη Γεώργιο την Πέμπτη το βράδυ και ώρα 23.45 να οργανώσω την υποδοχή και την διαμονή των ανθρώπων από την Αγία Αννα,την παραλία Αγκάλης και Αχλαδίου, που θα μεταφέρονταν με σκάφη στο Λιμάνι Μαντουδίου, άρχισε ένας αγώνας των λίγων στην αρχή, και των πολλών αργότερα, έτσι ώστε να μη λείψει εκείνη την ώρα τίποτα απολύτως, από αυτούς τους ανθρώπους που ζούσαν το δικό τους γολγοθά.
Να βλέπεις φίλους, συγγενείς, μικρά παιδιά, ανθρώπους που μέχρι πρίν λίγες ώρες μιλούσες μαζί τους διαφορετικά , να κλαίνε, χαμένοι στις σκέψεις τους, με την αβεβαιότητα στα μάτια τους για ότι άφησαν πίσω τους, δεν ήταν εύκολη υπόθεση, όχι για εμάς που επομισθήκαμε σπαρακτικά κ αναπάντεχα τέτοιο βάρος, αλλά δύσκολο θα ήταν και για άλλους που είναι το αντικείμενο εργασίας τους.
Δικοί μας άνθρωποι διακινδυνεύοντας τη ζωής τους, ο Θοδωρής ο Γιώργος ο Κώστας μαζί με τους άντρες του Λιμενικού όλη νύχτα με τα δικά τους σκάφη μέχρι το πρωί, μετέφεραν αυτό τον κόσμο απο τις παραλίες στο λιμάνι.
Εμείς ήμασταν εκείνοι που μεταφέραμε 182 συνδημότες μας απο το λιμάνι, στον χώρο του Δημαρχείου, και με τα Λεωφορεία συντονισμένα αργότερα όταν ήρθαν προς Χαλκίδα όσοι ήθελαν.
Δικοί μας άνθρωποι έκαναν τα πάντα εκείνη την βραδιά.
Μικροί μεγάλοι, έδωσαν ότι είχαν για να κάνουν αυτούς τους ανθρώπους να αισθανθούν την ζεστασιά, απο την πρώτη στιγμή που ήρθαν δίπλα μας.
Δεν ζητάμε τα μπράβο απο κανέναν.
Μας αρκεί το πονεμένο ευχαριστώ τους.
Αυτό μας κάνει περήφανους που τα καταφέραμε από ο,τι δήποτε άλλο.....
Το ίδιο θα έκαναν και αυτοί, ή ίσως και περισσότερα για εμάς, αν ήταν στην θέση μας.
Δεν ήμασταν τέλειοι, αλλά το κάναμε με την ψυχή μας.
Ακόμη και σήμερα άντρες γυναίκες με ενότητα κ πόνο ψυχής συμπαραστεκόμαστε στους συνδημότες μας.
Όμως θα μου επιτρέψετε πως για πράγματα μικρά-ασήμαντα ανάξιου λόγου ... όπως fake news ... δεν θ' ασχοληθούμε ποτέ.
Ειναι κρίμα να σπιλώνεται τόση προσφορά.........κρίμα