Καλό ταξίδι μάνα μου..

 

 Κυριακή  Μύταλα  ,Λεωνίδας Διαμαντόπουλος 

 

Κυριακή Μύταλα  , Δαυΐδ Διαμαντόπουλος

Καλό ταξίδι στον ομορφότερο άγγελο που πέρασε ποτέ από την ζωή μου, στην ομορφότερη και πιο αγνή ψυχούλα που γνώρισα ποτέ, στο πιο όμορφο χαμόγελο και στα δύο πιο αληθινά μάτια που κοίταξα ποτέ μέσα τους..! 

Καλό ταξίδι μάνα μου.., δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ, δεν έχεις φυγει..είσαι μέσα μας και θα ζεις για πάντα στο μυαλό και στη καρδιά μας, μέσα από όλες τις στιγμές μας μέσα από όλες τις αναμνήσεις μας..!

 Θέλω να ξέρεις πως σε αγάπησα όσο τίποτα άλλο πάνω σ'αυτο το κόσμο, ήσουν και είσαι η ασπίδα μας ή πολεμιστρια μας! Μας έμαθες πως στη ζωή έχουν αξία τα μικρά πράγματα τα ουσιώδη, να είμαστε αγαπημένοι ενωμένοι να βοηθάμε οπου μπορούμε να προσφέρουμε να μην ξεχνάμε να χαμογελάμε να εκφραζόμαστε και να μην τα παρατάμε είμαι περήφανος για σένα είμαι περήφανος που είμαι γιος σου, είσαι η καλύτερη μητέρα που θα μπορούσα να εχω ήσουν και είσαι το πρότυπο μου το πρότυπο του γονιού που κάνει τα πάντα για να μην λείψει στο παιδί του τίποτα, που και να μας έλειψε, με τόσο αγάπη που εισπράξαμε από εσένα Μάνα μου δεν μας ένοιαζε γιατί ξέραμε με ένα χάδι μια όμορφη κουβέντα από τα χειλάκια σου μια αγκαλιά είχαμε το κόσμο όλο..!

 Θα μου λείψουν οι στιγμές μας θα μου λείψει να έρχομαι κρυφά να σε τρομάζω την ώρα που μαγειρεύεις, να σε τσιμπάω, να σου πειράζω τα αυτάκια σου, να σου λέω πως κάτι θα πάθω και πως δεν μαγαπας για να σε κάνω να βουρκωνεις και να έρχεσαι να με παίρνεις αγκαλιές και να γελάω.., να σε πηγαίνω βόλτες με το αμαξι κ όταν το παράκανα να μου λες 

"Έλα Σταμάτα τώρα αρκετά..."

και να σε βλέπω στα κλεφτα με τν άκρη του ματιού μου να καμαρώνεις για μας.. θα μου λείψουν τα πρωινά μας που ερχόμουν και σε έπαιρνα να πάμε για καφέ.. Αλλα αυτό που θα μου λείψει περισσότερο Μάνα μου ήταν εκείνα τα βράδια που γυρνούσα αργά ερχόμουν σε σκεπαζα πήγαινα να φύγω και ξανά γυρνούσα πίσω..

 Τι δύναμη έπαιρνα όταν κοιμόμουν δίπλα σου μου αρκούσε απλά να σου κρατάω λίγο το χέρι να σου χαϊδέψω λίγο τ κεφαλάκι να σε πάρω μια αγκαλιά.., έπαιρνα τόση δύναμη! γέμιζαν οι μπαταρίες μου ένιωθα σα μικρό παιδί όπως κάποτε που κρυβομασταν κάτω από τα σκεπάσματα και νομίζαμε πως τίποτα δεν μπορούσε να τα διαπερασει, ένιωθα ανίκητος ένιωθα να έχω όλο το κόσμο στα χέρια μου κοιμόμουν κ πλημμύριζα από συναισθήματα, ένιωθα ξανά παιδί..

Αντίο ΜΑΝΑ ΜΟΥ, αντίο κοριτσάκι μου όμορφο, μανουλα μου γλυκιά, καλό παράδεισο αστέρι μου, θα είσαι πλέον μαζί μας καπετάνισσα μου όπου και αν πηγαίνουμε θα είσαι εκεί να μας προστατεύεις εμένα και τον μικρό μου αδελφό, θα είσαι εκεί να μας δείχνεις το σωστό θα είσαι εκεί να ηρεμείς τις θάλασσες μας θα είσαι εκεί ν γαληνευεις τους ουρανούς μας θα είσαι μέσα μας κομμάτι μας, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ άγγελε μας! 

Λεωνίδας Διαμαντόπουλος 

..........................................................

Μανουλίτσα μου, άγγελε μου, μου λείπεις ήδη πάρα πολύ, μακάρι να ήμουν εκεί να σου κράταγα το χεράκι που τόσα χρόνια μας φρόντιζε.., δεν πρόλαβα να σε κάνω μια τελευταία αγάλια και να σου πω πόσο πολύ σε αγαπάω..! 

 

Θα είσαι κάθε μέρα μέσα στο μυαλό και στη καρδιά μου, να μας οδηγείς μεσα από όλες τς όμορφες στιγμές που ζήσαμε μέσα από όλα τα όμορφα μαθήματα που πήραμε μέσα από όσα μάς διδαξες, θα είσαι πάντα εδώ ανάμεσα μας, η ψυχούλα σου βρίσκεται μέσα μας.., 

καλό ταξίδι αγγελε μας, θα μάς προσέχεις από κεί ψιλά και με τον τρόπο σου πλέον θα μπορείς να ταξιδεύεις μαζί μας να ηρεμείς και να γαληνεύεις τς θάλασσες μας..! 

Αντίο μανούλα μου!

Δαυΐδ Διαμαντοπουλος