Που την πάτησε η Εύα...

(Ή τι παίζει στο Κατάρ που άλλου τρώει, αλλού πίνει και αλλού πάει και τα δίνει)

 
Μετά το Ουκρανικό και τις κυρώσεις, η ενεργειακή ασφάλεια της ΕΕ μπήκε σε περιδίνηση. Τα 300 κυβικα χιλιόμετρα φυσικού αερίου που χρειάζεται η ΕΕ (και θα συνεχίσει να χρειάζεται η οικονομία της και μετά το 2050, παρά την αύξηση των ΑΠΕ) επέβαλαν την υποκατάσταση των ρωσικών προμήθειών από άλλες πηγές. Μεσοπροθεσμα με LNG κυρίως από τις ΗΠΑ και το Κατάρ.
Επειδή τα αμερικανικά γνωστά αποθέματα σε κοιτάσματα είναι σχετικά μικρά και πλέον εξαντλούνται πολύ γρήγορα λόγω της ζήτησης από την ΕΕ, το Κατάρ έδειχνε ως στρατηγικός μονόδρομος. Έτσι:
Προσπάθησε ο Σολτς τον Αύγουστο να κλείσει διμερή συνεργασία Καταρ-Γερμανίας για την αναπλήρωση του ενεργειακού κενού.
Στα ίδια, την σκιά του προηγούμενου, κινήθηκε και ο Μητσοτάκης που ονειρεύτηκε την Ελλάδα ως κόμβο εισόδου του Καταριανού LNG στην ΕΕ, στηριγμένος στις πλάτες κυρίως 2-3 εφοπλιστών, αυτών που κατ' εξοχήν μεταφέρουν το Καταριανο LNG στους πελάτες του. (Γι αυτούς και η 3χρονη καθυστέρηση στην αξιοποίηση των κοιτασμάτων αερίου στην ΑΟΖ μας στην Μεσόγειο και το Ιόνιο. Αυτό μεταφράζεται -με τιμές αερίου του 19, σε απώλεια άνω των 22δισ σε έσοδα του δημοσίου και άλλα 70δισ περίπου σε έσοδα στο ΑΕΠ μας, μόνο από τα ήδη οριοθετημένα θαλάσσια οικόπεδα νότια της Κρήτης).
Έτσι, μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η κάθε Καϊλή θεώρησε το Κατάρ ως στρατηγικό σύμμαχο για την ενεργειακή μας ασφάλεια. Άρα έγινε και η ίδια επιρρεπής στην "ευκαιρία" υποστήριξης του Κατάρ στα Ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων, κάνοντας τα "στραβά μάτια" σε όλα τα θέματα αξιών αλλά και στα σοβαρά γεωπολιτικά κουσούρια που έχει αυτό το μικροσκοπικό εμιράτο του Κόλπου (3εκ κάτοικοι, τα 2,7εκ ξένοι εργαζόμενοι, 11.250τχ έκταση), επειδή έχει την τύχη να κάθεται πάνω στο μεγαλύτερο κοίτασμα φυσικού αερίου στον πλανήτη (μισό μισό με το Ιράν λόγω γειτνίασης). Στο σχόλιο #1 η ευρεία τεκμηρίωση όλων αυτών.
Επιπρόσθετα το Κατάρ, πολύ μεθοδικά μετά το 1995 και με μεγάλη ένταση μετά την κρίση των σχέσεων του με την Σαουδική Αραβία το 2017, έχτισε ένα πλέγμα επιρροής και εντός της ΕΕ. Κυρίως με στρατηγικές επενδύσεις του σε "βαρειά ονόματα" της ευρωπαϊκής οικονομίας, όπως η Deutchbank, η Volkswagen, το Heathrow και το αεροδρόμιο της Αγίας Πετρούπολης, σε οίκους μόδας και ποδοσφαιρικές ομάδες κλπ. Μοιραία απέκτησε μέσω και αυτών ευκολία εξαγοράς πολιτικής κάλυψης σε θέματα αποκλίσεων του από τα "ευρωπαϊκά στάνταρντ" σε ανθρώπινα και εργατικά δικαιώματα ή σε γεωστρατηγικές του συμμαχίες (ISIS, Taliban στο Αφγανιστάν, Ιράν, Τουρκία κλπ). Με το αζημιωτο φυσικά.
Το θέμα "Καϊλή-QatarGate μπορεί να μην είχε πάρει ποτέ την έκταση που πήρε (ή το βάθος που θα φτάσει ως προς το δίκτυο πολιτικής διαφθοράς) αν δεν υπέγραφε το Κατάρ πρίν τρείς εβδομάδες διμερή εμπορική σύμβαση 27ετους διάρκειας με την Κίνα για την προμήθεια της με φυσικό αέριο. Σταγόνα δεν περισσεύει πλέον για την διψασμένη Ευρώπη, που βλέπει πλέον αμήχανη να ισχυροποιείται καθημερινά το πλέγμα G8/BRICS+/αντι-δολαριο. Το Κατάρ παίζει ενεργό ρόλο στην από εκεί μεριά αυτής της γεωπολιτικής σκακιέρας, που οδηγεί στην πλήρη απαξίωση και του ευρώ.
Ταυτόχρονα το Κατάρ διευρύνει τις σχέσεις του με την Κίνα (καλή αφορμή έδωσε γι αυτό το Μουντιάλ) αλλά και συνεχίζει να χρηματοδοτεί ακραίους ακροδεξιούς ισλαμιστές στην Συρία, την Τουρκία, το Ιράν και σε χώρες της Αφρικής (Ζώνη του Σαχέλ, Υεμένη, Λιβύη, Μοζαμβίκη κλπ ) προς εξυπηρέτηση των γεωπολιτικών σχεδίων του Σείχη του, που όποια πέτρα και να σηκώσεις, θα τον βρεις από κάτω. Μέχρι και στην χρηματοδότηση της ανάπτυξης του spyware pegasus έχει εμπλακεί ο μπαγάσας ο Σέιχ του.
Έτσι η πολιτικά ρηχή Καϊλή, οι διασυνδέσεις της με lobbies αλλά και ο Μητσοτάκης, με τις πολιτικές που ακολούθησε στα ενεργειακά και τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, απέκτησαν ένα ακόμα κοινό πολιτικό υπόβαθρο!
Είναι σφόδρα πλέον πιθανό να έχουμε και άλλες σοβαρές αποκαλύψεις που μπορούν να οδηγήσουν την ηχηρή πτώση αυτών στο τρίγωνο Μητσοτάκη- lobbies- Kαϊλη, και μάλιστα πολύ γρήγορα, αφού τα παιχνίδια που εμπλέχτηκαν ως πρόθυμοι νεροκουβαλητες συμφερόντων, είναι πλέον μόνο για πολύ μεγάλα παιδιά.

Γιάνννης Χατζηχρήστος