Ερώτηση Μίλτου Χατζηγιαννάκη για τους συμβασιούχους στους Δήμους

Την άρση της αδικίας που βιώνουν χιλιάδες συμβασιούχοι εργαζόμενοι που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ζητούν με ερώτησή τους προς τον υπουργό Εσωτερικών 47 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, με πρωτοβουλία του τομεάρχη Εσωτερικών και βουλευτή Βορ. Τομέα Αθηνών Κώστα Ζαχαριάδη, του αναπλ. τομεάρχη Εσωτερικών, υπεύθυνου Αυτοδιοίκησης και βουλευτή Ευβοίας Μίλτου Χατζηγιαννάκη και του βουλευτή Ηρακλείου Σωκράτη Βαρδάκη.

Όπως αναφέρουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία στην ερώτησή τους, το Σύνταγμα στο άρθρο 103 παρ. 8 απαγορεύει μεν ρητά την από τον νόμο μονιμοποίηση προσωπικού που καλύπτει πρόσκαιρες, απρόβλεπτες και επείγουσες ανάγκες ή τη μετατροπή των συμβάσεων αυτών σε αορίστου χρόνου, ωστόσο η απαγόρευση αυτή επουδενί δεν σημαίνει και την αδυναμία «αναγνώρισης» συμβάσεων, που καταχρηστικά και επίπλαστα χαρακτηρίζονται ως «ορισμένου χρόνου» ή «έργου», ενώ στην πραγματικότητα καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

Είναι χαρακτηριστικό πως σε αυτήν την κατεύθυνση βρίσκεται και το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που με την απόφαση C-760/2018 έκρινε πως η μετατροπή της σύμβασης εργαζομένου σε αορίστου χρόνου, στην πραγματικότητα αποτελεί το μόνο μέτρο για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της καταχρηστικής χρησιμοποίησης ορισμένων χρόνου συμβάσεων που προβλέπει η ελληνική νομοθεσία.

Την στιγμή που οι ΟΤΑ, όπως σημειώνουν οι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ., αντιμετωπίζουν οξύτατα προβλήματα έλλειψης αναγκάζονται να προβαίνουν σε προσλήψεις προσωπικού με συμβάσεις, που ψευδεπιγράφως αναφέρονται ως ορισμένου χρόνου, καθώς κατ’ ουσία καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος προσλήψεων, παρατάσεων συμβάσεων, δικαστικών αγώνων και ομηρίας τόσο των ΟΤΑ όσο και των εργαζομένων.

Για τους λόγους αυτούς ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός, 

τι προτίθεται να πράξει η κυβέρνηση για το ζήτημα, με ποιον τρόπο θα προστατεύσει τα δικαιώματα των εργαζομένων με συμβάσεις ορισμένου χρόνου που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες από την καταχρηστική χρησιμοποίησή τους, και, τέλος, εάν προτίθεται να δώσει παράταση στις συμβάσεις εργασίας των συγκεκριμένων εργαζομένων τουλάχιστον μέχρι τέλος του έτους, ώστε να δοθεί επαρκής χρόνος για να λυθεί το ζήτημα.