Ο ζωγράφος Χρίστος Παπαδάκης με Καλλιτεχνικό Εργαστήριο στο Προκόπι Ευβοίας από το 1979, ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας μας ,με παρεμβάσεις , σε θέματα που αφορούν τον πολιτισμό στα δρώμενα της περιοχής μας !
Γεννήθηκα στο χωριό Πέτρα Λιβαδειάς το 1957. Έζησα εκεί μέχρι τα δεκαπέντε μου και κατόπιν κατέβηκα στην Αθήνα.
-Πώς προέκυψε η ζωγραφική στη ζωή σας;
Μάλλον ήταν ένα εκ γενετής κάλεσμα. Αυτό το συμπεραίνω διότι στο χωριό ουδέποτε κάποιος μού μίλησε για ζωγραφική ούτε είδα ποτέ κάτι σημαντικό πού να με δελεάσει. Θυμάμαι να ζωγραφίζω ανέκαθεν. Δεν προέκυψε, προϋπήρχε.
«Έσπασε πάνω μου το φως»
-Πώς επιλέγετε τη θεματολογία των έργων σας;
Ένα από τα πρώτα προβλήματα πού αντιμετωπίζει ο ζωγράφος είναι η εύρεση τού προσωπικού του ύφους. Γνώμη μου είναι πώς πρέπει να έχει οδηγό τα βιώματά του. Έτσι ξεκίνησα κάνοντας τοπία βραχώδη κι άνυδρα, όπως είναι τα μέρη πού μεγάλωσα. Όταν κατέληξα να τα δημιουργώ με ευκολία, διαφοροποίησα τα θέματά μου. Σχεδίαζα ή ζωγράφιζα πρόσωπα εκ τού φυσικού, πού σημαίνει “όλα πάλι απ’ την αρχή”.
Αυτό το εφαρμόζω πάντοτε. Αλλάζω θέμα, υλικό ή και την τεχνική μου μόλις αντιληφθώ πώς παράγω δίχως βαθιά συγκίνηση.
Όμως ό,τι και να κάνεις, από μέσα είσαι ο ίδιος κι έτσι παραμένεις πάντα αναγνωρίσιμος.
Ο ζωγράφος πρέπει να φοβάται το κουρασμένο ή τυποποιημένο ύφος όχι τίς αλλαγές τού ύφους.
-Στην πρόσφατη έκθεση ζωγραφικής πού κάνατε, παρατηρήσαμε την κυριαρχία του πορτρέτου, θέματα από τη Φύση, αλλά και θέματα με κάποιον συμβολισμό. Πείτε μας δυο λόγια.
Στην πρόσφατη υπήρχαν έργα σχεδόν από όλες τίς περιόδους τής δουλειάς μου. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως “αναδρομική” κι ήθελα να φανερώσω ό,τι προηγουμένως υποστήριξα. Ο ζωγράφος κινείται μέσα στον χρόνο, οπότε είναι αδύνατον η ζωγραφική του να μένει στατική και να μην ακολουθεί τίς μεταμορφώσεις του, οι οποίες -οπωσδήποτε- συμβαίνουν.
“Έσπασε πάνω μου το φως”
-Πείτε μας για το “Λασκαρίδειο” όπου και εκθέσατε. Πόσο συχνά κάνετε εκθέσεις;
Τό “Λασκαρίδειο” (Δημοτική Πινακοθήκη Καλλιθέας) ήταν τό σπίτι τής ζωγράφου Σοφίας Λασκαρίδου. Είναι ένας χώρος ποτισμένος απ’ τήν ιστορία, μού ταιριάζει απολύτως καί είναι μιά συνειδητή επιλογή νά εκθέτω εκεί.
Γενικώς τίς εκθέσεις μου δεν τίς προγραμματίζω. Όταν έρχεται η ώρα να παρουσιάσω δουλειά το νιώθω ενστικτωδώς. Το σίγουρο είναι πάντως πώς δεν κάνω πρωταθλητισμό για να μακραίνει το βιογραφικό μου.
-Τι είναι για σας η Τέχνη;
Η Τέχνη γεννήθηκε από ανάγκη, διότι ο Κόσμος πού ζούμε δέν είναι τέλειος. Επιθυμεί νά φανερώσει τήν πνευματική όψη τής πραγματικότητας, επιχειρεί νά διερευνήσει τήν ψυχή τών όντων κι είναι τό μέσον γιά τή λύτρωση τού ανθρώπου καί τήν εξύψωσή του.
-Υπάρχει κάποιο ρεύμα ζωγραφικής που να σας έχει επηρεάσει στον τρόπο που ζωγραφίζετε;
Δεν αποδέχομαι επακριβώς τα λεγόμενα ρεύματα τής ζωγραφικής.
Στο παρελθόν -πράγματι- υπήρξανε περίοδοι κατά τίς οποίες σπουδαίοι καλλιτέχνες ζωγράφιζαν με τον ίδιο περίπου τρόπο. Αυτό όμως δημιουργήθηκε από την ανάγκη των παραγκωνισμένων δημιουργών να υπάρξουνε σέ “κοινούς τόπους”, κάτι σαν τα ψάρια πού μαζεύονται σέ σμάρι για να επιβιώσουν. Κατόπιν οι θεωρητικοί χρυσοκεντώντας δημιουργήσανε μύθους γοητευτικούς. Νομίζω όμως πώς αυτά ανήκουνε στην ιστορία τής Τέχνης κι όχι στην ίδια την Τέχνη.
Όσο για μένα μία και μόνη προσδοκία έχω, να ζωγραφίζω αυθεντικά ως Χρίστος επιστρατεύοντας όλα μου τα όπλα, ακόμα και τα πιστεύω μου.
-Θα ήθελα να μας πείτε μερικούς καλλιτέχνες που θαυμάζετε ή σας έχουν επηρεάσει με τον τρόπο τους.
Ο επηρεασμός είναι ως επί το πλείστον ασυναίσθητος, δεν έχει σχέση με κάποια απόφαση ή κάποια επιλογή. Βεβαίως η επιρροή είναι αναπόφευκτη από τούς δημιουργούς πού εκτιμούμε, διότι λειτουργούν ως δάσκαλοι για μάς.
Θαυμάζω τούς ζωγράφους των κλασσικών αγγείων. Εντυπωσιάζομαι από τίς τοιχογραφίες τής Θήρας και τα κυκλαδικά ειδώλια. Συγκλονίζομαι απ’ τον Φειδία. Εκστασιάζομαι από εκείνους των Φαγιούμ και τής Πομπηίας. Οι βυζαντινοί με συνταράζουν. Ο Τσαρούχης κυλάει στο αίμα μου. Κι ύστερα συγκινούμαι αφαντάστως απ’ τα συναξάρια τού Θεόφιλου και τού Χαλεπά. Οι θρύλοι τού Ρέμπραντ και τού Βαν Γκογκ μού δίνουνε κουράγιο. Μα είναι κι άλλοι σύγχρονοι αρκετοί πού καμαρώνω.
” Χειμώνας “
-Έχετε ξεχωρίσει κάποια έργα σας; Αν ναι, για ποιο λόγο;
Όντως, υπάρχουν κάποια έργα πού τα ξεχωρίζεις. Τον ακριβή λόγο δεν τον γνωρίζω. Ίσως να ‘ναι σαν παιδιά σου πού τα νιώθεις εγγύτερα από τ’ άλλα ή ίσως επειδή πάνω σ’ αυτά γράφτηκαν όλες σου οι αγωνίες. Όπως και να ‘χει υπάρχουν έργα πού δεν μπορείς να τα αποχωριστείς, γιατί είναι οι σημαδούρες σου για τα προηγούμενα κι η μαγιά σου για τα επόμενα.
-Πόσο εύκολα ή δύσκολα μπορεί κάποιος να βιοποριστεί μόνο μέσα από τη ζωγραφική;
Φαντάζομαι πολύ δύσκολα αν ασπάζεσαι τούς ηθικούς κανόνες της. Προσωπικώς επέλεξα να βιοπορίζομαι από τη διδασκαλία τής ζωγραφικής. Όποτε χρειάστηκε (χρειάστηκε αρκετές φορές) και έκανα κι άλλες δουλειές, άσχετες με την Τέχνη. Αυτό έγινε ώστε να έχω αυτονομία έκφρασης. Διότι πρώτον, δεν ήθελα να υπάρχει καμιά σκέψη -έστω ενδόμυχη- πώς δουλεύω το έργο με σκοπό να το πουλήσω και δεύτερον, απέφυγα να μού υπαγορεύονται “τακτικές” από άλλου τύπου συνεργασίες (πελάτες, αίθουσες τέχνης…).
-Θεωρείτε ότι οι πολλαπλές κρίσεις που βιώνει η κοινωνία μας, σας έχει επηρεάσει ως καλλιτέχνη;
Είμαι βαθιά ευαισθητοποιημένος με σαφείς πνευματικές και ιδεολογικές κατευθύνσεις. Εννοείται πώς επηρεάζομαι (και κάθε άνθρωπος πρέπει να επηρεάζεται) από τα όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Η ζωγραφική όμως έχει μια δική της γλώσσα και δεν χρειάζεται να καταφεύγει σέ ρηχές φιλοσοφίες, κούφιες διαμαρτυρίες και ανούσιες περιγραφές. Ούτε δουλειά της είναι να εκπέμπει κοινωνικά ή πολιτικά μηνύματα, πόσω μάλλον να βασίζεται σέ “ιδέες” και “τεχνάσματα”.
Στόχος της είναι η καλλιέργεια τής ψυχής τού ανθρώπου γι’ αυτό η σωστή Τέχνη είναι εκ φύσεως καταγγελτική κι οι συνεπείς καλλιτέχνες εκ προοιμίου ανατρεπτικοί.
«Επεπόθησεν η ψυχή μου»
-Απ’ όσο γνωρίζω εκτός από ζωγράφος είστε και ποιητής. Πώς προέκυψε η ποίηση στη ζωή σας;
Όπως όλα τα παιδιά ξεκίνησα τη γραφή από τίς σχολικές εκθέσεις. Αργότερα κρατούσα καθημερινό ημερολόγιο με συγγραφικές αξιώσεις. Κάποια στιγμή ένιωσα τίς σκέψεις μου συμπυκνωμένες κι άρχισα να γράφω ποιήματα. Όταν συγκεντρώθηκαν αρκετά τύπωσα το πρώτο μου βιβλίο. Αλλά “ένα ίσον κανένα”. Συνέχισα να γράφω. Τώρα έχω 5 ποιητικά έργα κι αφού άνθρωποι πού εκτιμάς και σέβεσαι σέ αποκαλούνε ποιητή, το αποδέχεσαι κι εσύ στο τέλος.
Έχω κάνει συμφωνία με τίς σχέσεις μου. Ζωγραφική τη μέρα, ποίηση τη νύχτα κι έτσι πορεύομαι.
-Είστε δάσκαλος στο Εργαστήριο Ζωγραφικής Δήμου Καλλιθέας. Πείτε μας λίγα λόγια και γι’ αυτή σας την εμπειρία.
Διδάσκω στο Εργαστήριο από το 1992. Κλείνω φέτος 32 χρόνια. Μετά τη ζωγραφική και την ποίηση το τρίτο δημιουργικό μου πεδίο είναι η διδασκαλία. Απερίγραπτη η εκεί εμπειρία. Τόσο για μένα όσο και για τούς σπουδαστές ο χώρος αυτός βιώνεται, δεν εξιστορείται. Είμαστε μια μικρή κοινωνία, μια μεγάλη οικογένεια. Είμαστε ένα πείραμα πού πέτυχε.
Δεν αισθάνθηκα ποτέ κόπωση πού να έχει προέλθει από την πλειάδα των μαθητών ούτε από τη διαχρονική ακαταστασία των πληρωμών. Το πιο δύσκολο είναι να αντέξεις την ανεπάρκεια θεσμών και υπαλλήλων. Αργότερα θα γράψω τόμους, έχω μαζέψει πληθώρα υλικού.
-Θα θέλατε να συμπληρώσετε κάτι κλείνοντας;
Ναι. Θέλω να προσθέσω, πώς αν ξεκινούσα από την αρχή θα έκανα ακριβώς το ίδιο δρομολόγιο κι αυτό με παρηγορεί και με ησυχάζει.
Καθημερινά ευχαριστώ για τα όποια χαρίσματα μού δόθηκαν, ευχαριστώ τώρα και σάς για την προσέγγισή σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια οσο το δυνατόν φιλτράρονται ως προς το ύφος και το ήθος τους.
Kάθε υβριστικό ,προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται .
Εγκρίνονται μόνο τα μηνύματα στα οποία εκφράζονται υγιείς απόψεις.
Ο κάθε σχολιαστής υπογράφει ηλεκτρονικά το σχόλιο του και είναι υπεύθυνος έναντι των νόμων.
Το ΜΑΝΤΟΥΔΙ NEWS δεν ενστερνίζεται και δεν φέρει καμία ευθύνη για όσα γράφουν οι αναγνώστες στα σχόλια τους.