Φωτεινή Κοροβού : Με έμπνευση ψυχής, στα πρώτα της βήματα ως στιχουργός!

 Μια νέα κοπέλα από το Μαντούδι, απόφοιτη Γυμναστικής Ακαδημίας(ΑΠΘ) και σήμερα μητέρα ,αποτυπώνει σε στίχους την έμπνευση που βγαίνει από τα βάθη της ψυχής της ,με ένα συναίσθημα που συναρπάζει! 

Οι στίχοι της έχουν μελοποιηθεί από την Ειρήνη Τουμπάκη και τον Μάριο Στρόφαλη.

 

Όπως αναφέρει η ίδια στο FB για τους στίχους στο  τραγούδι με τίτλο"Αυγουστιάτικο φιλί"

.....σε ένα γραφείο χωρίς υπολογιστή στην αρχή,έπρεπε ανάμεσα στα διαλείμματα και όταν δεν υπήρχε κάτι να διεκπεραιώσω,να γεμίζω κάπως δημιουργικά τον χρόνο μου..

Έτσι έχοντας κάποιες εικόνες στο μυαλό μου, *για όσους είναι συγχωριανοί μου και γνωρίζουν, σκεφτόμουν τον λόφο στη θέση "πελέκι" όπου το φθινόπωρο είναι ένα όμορφο κ μελαγχολικό συνάμα τοπίο κ από κάτω η παραλία της "Κρύας Βρύσης" με τα σπάνια "κρινάκια της θάλασσας" να συμπληρώνει μοναδικά την εικόνα...

Απ την περιοχή αυτή,από παιδί έχω πολλές όμορφες αναμνήσεις κυρίως απ τους όμορφους περιπάτους αλλά και τις εξορμήσεις μου για γυμναστική...Θυμάμαι ότι πάντα επέστρεφα με άλλη διάθεση.. ένας άλλος άνθρωπος.. λες και το τοπίο είχε μαγικές ιδιότητες και έδιωχνε κάθε τι σκοτεινό...

Έτσι λοιπόν έχοντας στο μυαλό μου αυτές τις εικόνες , πολύ εύκολα άρχισα να τις μετατρέπω σε στίχους..πολύ γρήγορα *την ίδια μέρα κιόλας ,πριν σχολάσω, είχα ήδη ολοκληρώσει το νέο μου στίχο..

Με χαρά αλλά και πολλή αγωνία τον έστειλα στην φίλη μου Eirini Toumpaki B φυσικά,να μου πει τη γνώμη της.

Την συνέχεια την βλέπετε...

Το καθετί γύρω μας κ μέσα μας μπορεί να μετατραπεί σε κάτι όμορφο που πάντα θα το θυμίζει

..αρκεί να αφήσουμε την ψυχή μας να μιλήσει..

Ας το απολαύσουμε

Επάνω στις βουνοκορφές φθινόπωρο γεννιέται,

Και ένα αγριολούλουδο εσένα συλλογιέται,

Εκεί που συναντήσαμε του έρωτα το κύμα,
Εκεί μοσχομυρίζουνε της θάλασσας τα κρίνα.

Σε βρήκα μα σε έχασα, ο νους μου τυραννιέται,Το Αυγουστιάτικο φιλί, φθινόπωρο ξεχνιέται,
Σε βρήκα μα σε έχασα,
Ο νους μου τυραννιέται.

Τους ποταμούς ρωτήσανε να μάθουν την αλήθεια,
Νεράιδες και ξωτικά αρχίσαν παραμύθια,
Το πέρασμά σου καρτερώ σ' ολόγιομο φεγγάρι,
Στη χαραμάδα τ' ουρανού, στου ασημιού τη χάρη.

Σε βρήκα μα σ’έχασα, ο νους μου τυραννιέται,
Tο Αυγουστιάτικο φιλί, φθινόπωρο ξεχνιέται,
Σε βρήκα μα σε έχασα,
Ο νους μου τυραννιέται,
Τυραννιέται, τυραννιέται.