Η ιστορία διαδραματίζεται στο κάμπο Μαντουδίου στην Εύβοια το 1860 περίπου,με το ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Ο σιτοβολώνας της Εύβοιας την εποχή εκείνη, με την αφθονία σιταριού και ψωμιού αποτυπωμένη στα λόγια όλων των περαστικών από τον τόπο μας, με την περίφημη φράση που λέγεται ως σήμερα."Φέτα ζητάς, καρβέλι σου δίνουν"
Η μεταφορά των νησιωτών με καίκια από Σκιάθο ,Σκόπελο και Αλόννησο ,για ν΄αγοράσουν το στάρι για το ψωμί τους και οι πιο φτωχοί να μαζέψουν στάχυα -το λεγόμενο μπορμπολόι- μετά τους θερισμούς στα χωράφια, για το ελάχιστο στάρι της χρονιάς τους.
Στο διήγημα ο Παπαδιαμάντης γράφει την ιστορία της θείας-Αχτίτσας (Σταχομαζώχτρας) . Μια γυναίκα η οποία είχε χάσει τον άντρα της και τους δυο γιους της. Ο τρίτος της γιος ήταν κάπου στην Αμερική. Ζούσε πολύ φτωχικά με τα δυο ορφανά εγγονάκια της το Γέρο και την Πατρώνα. Φρόντιζε τα παιδιά με πολλή αγάπη και στοργή!
Όμως επειδή ήταν φτωχή, αναγκαζόταν να κάνει πολλές δουλειές.
Το κυριότερο εισόδημά της όμως προερχόταν από το σταχομάζωμα στην Εύβοια γι' αυτό και ονομάστηκε Σταχομαζώχτρα.
