Αυτή η χώρα μισεί τα παιδιά της.

 Απο:g.lykeiaki

Χρόνια το παρακολουθώ και το πιστεύω ακράδαντα.
Μην ακούτε τις πομφόλυγες «κάνω τα πάντα για τα παιδιά μου» ή «σαν την ελληνίδα μάνα δεν υπάρχει»
Ψέματα.
Παρακολουθείς και βλέπεις χρόνια τώρα.
Οι μαθητές, έφηβοι;
Τρέχουν σα τους Βέγγους από φροντιστήριο σε σχολείο, σε γυμναστήριο και μπαλέτο, σε ξένες γλώσσες και ωδεία για να εκπληρώσουν τα όνειρα των γονιών τους.

δεν είσαι μαζί μας… άρα επικίνδυνος.

Απο:g.lykeiaki

Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους.

θα ζήσουμε είπαμε...

Απο:νο40

κάθομαι κάτω από τον ίσκιο ενός τραγουδιού.ούτε εκεί δεν μπορώ να καλυφθώ πλήρως απ΄την πραγματικότητα.αχτίδες μνήμης και συνείδησης νιώθω να αγγίζουν απαλά το τριχωτό των σκέψεών μου.σκέψεις...τρίχες,που θα έλεγες και συ.ίσως για αυτό το κουρείο του μ. στο κοντόπευκο να μου

Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω ,φταίει η ζωή που είναι μικρή

Απο:rena
Αναμεσα στο πρωινο ενός τίποτα και ενός βαζου μαρμελαδαςΖωγραφισαμε με δεκαδες χρωματα, το γκριζο
Παιζοντας
Μια κλειδωνοντας, μια ξεκλειδωνοντας την πορτα της καρδιας μας
Γυρναμε γυρω γυρω από τον εαυτο μας, τρωμε κουακερ πινουμε γαλα λαιτ, γυμναζοντας τους μαραζωμένους μυς μας

Καλό κουράγιο σε όλους!!!!

Απο:Αναστασία Β.
Η κρίση - που τελικά είναι πρωτίστως κρίση αξιών και κατόπιν οικονομική - είναι ένα μεγάλο κόσκινο.
Λίγο το αλεύρι πολλά τα σκουλήκια.
 Όσοι από εμάς μπορέσουμε να παραμείνουμε στην αθωότητα, την ομορφιά, την προσπάθεια για βελτίωση, σε ό,τι καλό στηρίζει αυτό τον κόσμο που καταρρέει,παρά τη στοχοποίησή μας από εκείνους που υπέκυψαν στα ψυχικά τους τραύματα, θα έχουμε κάνει πράξη ηρωική.

Να σου δώσω μια να σπάσεις, αχ βρε κόσμε γυάλινε και να φτιάξω μια καινούργια, κοινωνία άλληνε .

 Απο:fidaki

..Όταν ψηφίζεις ακόμα αυτούς που χρεοκόπησαν την χώρα, μην περιμένεις κάτι διαφορετικό.
 Όσες φορές και να πας στην Πάολα, δεν πρόκειται να τραγουδήσει Χατζιδάκι.
Αν θέλεις να ακούσεις Χατζιδάκι, πρέπει να πας αλλού.

…απορίας άξιο

Απο:fidaki

Μόνο ένα κτήνος μπορεί να συνιστά στους φτωχούς να κάνουν οικονομία…
...το να συνιστούμε οικονομία στους φτωχούς είναι κάτι τόσο εξωφρενικό, όσο και υβριστικό.

Συντονίσου με την ζωή!

 Απο:Μανώλης Σιάσος
Μερικές φορές νομίζουμε ότι όλα είναι ακίνητα. Σαν να έχουν όλα παγώσει. Μοιάζει η ζωή σαν ένα μεγάλο τέλμα. Κι όμως όλα κινούνται κι ας μην τα βλέπουμε.Η ζωή προετοιμάζει την επόμενη πράξη της. Είμαστε έτοιμοι να την ζήσουμε;
Εάν η καρδιά μας δεν χτυπάει δυνατά, δεν θα καταλάβουμε, θα παραμείνουμε ακίνητοι. Άκου το καμπανάκι....είναι η ώρα για ζωή!

ΒΙΒΛΙΟ , η πορεία του στο χρόνο

        

                                                                                                                      Γράφει ο Νίκος Ζυγογιάννης

«Δεν θα βρεθεί κανένα πλοίο για να ταξιδέψει

σαν το βιβλίο και να πας στα μακρινά τα ξένα,

μητ' άλογο σβέλτο πολύ να το καβαλικέψεις,

σαν μια σελίδα ποίησης με λόγια φτερωμένα.

Τέτοιο ταξίδι ανέξοδο και το φτωχό συμφέρει,

δεν του γυρεύουν διόδια και ναύλα δεν χρωστάει.

τόσο λιτό, κι όμως παντού το νου μας μεταφέρει.

το μέσο αυτό που ταξιδιώτες όλους μας χωράει.»

Έμιλυ Ντίκινσον (από τους πιο αναγνωρισμένους και αντιπροσωπευτικούς Αμερικανούς ποιητές του 19ου αιώνα)

Πρωταρχικό και διαχρονικό βοήθημά, του ανθρώπου, στην επίπονη διαδικασία πνευματικής ολοκλήρωσης, αποτελεί το βιβλίο. Ετυμολογικά η λέξη βιβλίο προέρχεται από τον αρχικό τύπο βυβλίον παράγωγο της λέξης βύβλος από το όνομα της φοινικικής πόλης Βύβλου.

«Ένα σπουδαίο πνεύμα μάς αποχαιρετά»

Αν ο Θεός ξεχνούσε για μία στιγμή ότι είμαι μία μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά ασφαλώς θα σκεφτόμουν όλα αυτά πού λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, διότι για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.

 Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν.

Άνθρωποι μονάχοι...

 "Ακολουθώντας ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής, χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουν οι άνθρωποι βρέθηκαν μονάχοι. Ενώ έφυγαν από χωριά λίγων εκατοντάδων κατοίκων και εγκαταστάθηκαν σε πόλεις δεκάδων,

«Η φτώχεια είναι η χειρότερη μορφή βίας» (Μαχάτμα Γκάντι)

Τον περασμένο Μάρτη ήταν τα δυο παιδιά, οι δυο φοιτητές, στη Λάρισα. Τότε κάτι καθίκια (σσ: ελπίζουμε να θεωρούν αρκούντως «λαϊκιστικό» τον χαρακτηρισμό μας) είχαν πει ότι η αιτία του θανάτου τους δεν ήταν η οικονομική δυσπραγία. Οτι δεν ήταν το μαγκάλι της φτώχειας που σκότωσε

Γράφω για κείνους..

Γράφω για κείνους που δεν ξέρουν να διαβάσουν
για τους εργάτες που γυρίζουνε το βράδυ με τα μάτια κόκκινα απ’ τον άμμο
για σάς χωριάτες, που ήπιαμε μαζί στα χάνια τις χειμωνιάτικες νύχτες του αγώνα
ενώ μακριά ακουγότανε το ντουφεκίδι των συντρόφων μας.

Τα σύνορα της πατρίδας μου

Απο:fidaki
Τα σύνορα της πατρίδας μου αρχίζουνε
απ’ τα ψητοπωλεία του Μινιόν
περνάνε από τα καμένα ξύλα του Περοκέ και πέρα …
Η ζωή από κει παίζει βρώμικο ξύλο με τη ζωή

Οι γονείς μου δεν μου κληρονόμησαν λεφτά ούτε πλουσιόσπιτα.

Απο: Κερασια και κρινοι

Το μόνο που μου κληρονόμησαν σε αφθονία είναι βιβλία, πολλά και καλά βιβλία 

Όταν τους έχασα, έπρεπε να διαχειριστώ με κάποιο τρόπο όλο αυτό το υλικό και δεν είναι κάτι εύκολο.

 Στοίβες από χαρτί αλλά αν κοιτάξεις πιο προσεκτικά το κάθε ένα περιέχει κάτι πολύτιμο. Αυτά είναι βέβαια τα απομεινάρια μιας άλλης εποχής που δεν υπήρχαν ηλεκτρονικοί υπολογιστές και διαδίκτυο παρά ο μόνος τρόπος να διακινηθεί και να αποθηκευτεί η πληροφορία και η γνώση ήταν το έντυπο. Ο πατέρας μου, όταν διαμαρτυρόμουν για όλα αυτά τα αντικείμενα που πιάνουν υπερβολικό χώρο, μου έλεγε: ποτέ δεν πετάμε βιβλία!

Φοβᾶμαι...

 Απο:giannis k.
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἑφτὰ χρόνια ἔκαναν πὼς δὲν εἶχαν πάρει χαμπάρι
καὶ μία ὡραία πρωία μεσοῦντος κάποιου Ἰουλίου
βγῆκαν στὶς πλατεῖες μὲ σημαιάκια κραυγάζοντας «δῶστε τὴ χούντα στὸ λαό».

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μὲ καταλερωμένη τὴ φωλιὰ
πασχίζουν τώρα νὰ βροῦν λεκέδες στὴ δική σου.

Πολλοί αναρωτιούνται..

"Πολλοί αναρωτιούνται πώς έζησα.
 Δεν ξέρουν ότι πάντοτε έλειπα.
 Ταξίδια στο απίστευτο όταν ήμασταν παιδιά, ταξίδια στο απέραντο όταν ήμασταν ερωτευμένοι, ταξίδια απ’ τη μια κάμαρα στην άλλη, από το 'να άστρο στο άλλο... στις έρημες αποβάθρες, στους ραγισμένους καθρέφτες, στα χρόνια που έφυγαν...

Και συχνά σχεδίαζα ταξίδια στο άγνωστο ή ονειρευόμουν να ζήσω υπέροχα.


Και στάθηκα πάντα ανυπεράσπιστος μπροστά στους άλλους.
 Ονειρεύτηκα πολύ κι έτσι ξέχασα να ζήσω...

Τώρα ανεβαίνω σε μια άμαξα απ’ αυτές που διασχίζουν τον ύπνο μου και δραπετεύω.

ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ, Η ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ ΕΝΟΣ ΛΑΟΥ

Γράφει ο Νίκος Ζυγογιάννης Ο όρος ήθος σημαίνει το σύνολο των ψυχικών χαρακτηριστικών κάθε ανθρώπου.   Ήθη λέγονται οι αντιλήψεις ενός λαού για την ηθική και κοινωνική συμπεριφορά.  Είναι οι γενικές αρχές Δικαίου, οι θεμιτοί τρόποι συμπεριφοράς του κοινωνικού ανθρώπου, που μεταβάλλονται με τη μεταβολή του χρόνου, που διαφέρουν από τόπο σε τόπο και απηχούν την τρέχουσα ηθική μιας κοινωνίας.

H «αντίσταση» του έλληνα στον στείρο ορθολογισμό της εποχής μας.

Από:Nikos

Η ώρα του ούζου είναι ώρα συμμετοχής και μοιρασιάς, τόπος ακραίας συντροφικότητας.
 Την ώρα του ούζου δεν «τίθενται» ούτε «αναπτύσσονται» θέματα, απλώς καταγράφονται γεγονότα και συνοψίζονται εμπειρίες με λόγο μικροπερίοδο και επιγραμματικό.

"Μεζέ, μοχαμπέτι και ούζο", οι βασικοί κανόνες του ούζου
 Ποτέ δεν απολαμβάνεις το ούζο κοιτώντας το ρολόι σου. Η πόση του ούζου απαιτεί μακρά διάρκεια και φυσικά «διαθεσιμότητα».

Mες στην ατέλειωτη ερήμωση μιας μέρας του φθινοπώρου

Απο:fidaki

Μην βιαστείς να το τελειώσεις..... Μην βιαστείς να φτάσεις στην όχθη της μέθης... Η διαδρομή μετράει...