Ας ξεκινήσουμε με ένα φαινομενικά απλοϊκό
αξίωμα:
Η ολιγαρχία επιβάλει τη βούληση της στην πλειοψηφία μέσω της
προπαγάνδας.
Και γνωρίζει να το κάνει καλά εδώ και χιλιετίες –
παραπληροφορώντας, αποπροσανατολίζοντας, φανατίζοντας, διχάζοντας,
τρομοκρατώντας.
Προσφέροντας πλούσιο θέαμα κι έντονες συγκινήσεις.
Χωρίς
μηχανισμούς προπαγάνδας δεν θα υπήρχαν θρησκευτικά δόγματα, εθνικές
συνειδήσεις, φυλετικά μίση και πολιτικές ιδεολογίες.
Ή και να υπήρχαν,
δεν θα αφορούσαν παρά ελάχιστους.
Ακόμα και η συντεταγμένη βία
(στρατιωτική, αστυνομική, επαναστατική, κλπ) εκπορεύεται από την
προπαγάνδα, αφού κανένας δεν είναι διατεθειμένος να ρισκάρει τη
σωματική του ακεραιότητα (πόσο μάλλον τη ζωή του) προκειμένου να
υπερασπιστεί κάτι στο οποίο δεν πιστεύει.
Το μυστικό όπλο της προπαγάνδας είναι ένα
και μοναδικό: